krótka notatka o zębach człowieka z uwzględnieniem fonacji.

Zęby (łac. dens – ząb, l.mn. dentes) – złożone, twarde twory anatomiczne w jamie ustnej. Stanowią element układu trawienia i służą do rozdrabniania pożywienia. U człowieka charakteryzują się: difiodontyzmem (fizjologicznie występują zęby mleczne i zęby stałe), tekodontyzmem oraz heterodontyzmem.Dorosły człowiek przy pełnym uzębieniu stałym ma 32 zęby (16 w żuchwie i 16 w szczęce) – 4 siekacze, 2 kły, 4 zęby przedtrzonowe i 6 trzonowych. Dziecko o pełnym uzębieniu mlecznym ma 20 zębów (10 w żuchwie i 10 w szczęce) – 4 siekacze, 2 kły i 4 trzonowce. Siekacze służą do odgryzania kęsów, kły do chwytania, przytrzymywania i rozrywania pokarmu, a przedtrzonowe i zęby trzonowe do jego miażdżenia i rozcierania ułatwiając również tym samym kontakt α-amylazyz pokarmem. W stomatologii wyróżnia się następujące powierzchnie zęba: powierzchnię podniebienną – od strony podniebienia w szczęce lub językową w żuchwie; powierzchnię przedsionkową – od strony przedsionka jamy ustnej; zwana jest również wargową (w zębach przednich) lub policzkową (w zębach bocznych); powierzchnię żującą w trzonowcach i przedtrzonowcach, guzek żujący w kłach a brzeg sieczny w siekaczach; powierzchnię mezjalną od strony linii pośrodkowej ciała; powierzchnię dystalną przeciwną do linii pośrodkowej ciała. Zabarwienie Biorąc pod uwagę barwę korony można wyróżnić zęby: niebieskawobiałe - spotykane u osób astenicznych, skłonnych do gruźlicy płuc; również zęby mleczne mają naturalnie barwę białą, szarobiałą lub niebieskawobiałą; żółtawobiałe - prawidłowe zęby stałe nie mają barwy białej (wbrew reklamom, filmom i powszechnej opinii), zdarzają się nawet w odcieniach aż do żółtobrązowych. Okolica powierzchni siecznej jest jaśniejsza niż okolica szyjki (szczególnie na siekaczach i kłach). Zęby łuku dolnego są jaśniejsze niż odpowiednie zęby łuku górnego. Kły są zwykle ciemniejsze niż sąsiednie zęby. Z wiekiem powierzchnia zębów ciemnieje. Przyjmowanie nadmiernych ilości fluoru wywołuje plamy w szkliwie. A przyjmowanie tetracyklinprzez dzieci powoduje ciemne zabarwienie szkliwa oraz jego niedorozwój i zniekształcenie koron. Fonacja Fonacja to tworzenie dźwięku. Jest to proces, który zachodzi w krtani i prowadzi do powstania tzw. dźwięku krtaniowego.Aby doszło do wytworzenia dźwięku konieczne jest współdziałanie systemu  krtaniowego i oddechowego. Podczas oddychania fałdy głosowe są rozsunięta, natomiast w czasie mowy lub śpiewu ich napięcie wzrasta i zbliżają się do siebie na odległość kilku dziesiętnych milimetra tworząc niewielką szczelinę. Do zaistnienia dźwięku musi być zgromadzona odpowiednia ilość powietrza, które podczas wydechu (pod odpowiednim ciśnieniem) wprawia w drgania fałdy głosowe. Drgania te polegają na cyklicznym, uporządkowanym, następującym po sobie otwieraniu i zamykaniu głośni.

Zęby – złożone, twarde twory anatomiczne w jamie ustnej. Stanowią element układu trawienia i służą do rozdrabniania pożywienia. U człowieka charakteryzują się: difiodontyzmem (fizjologicznie występują zęby mleczne i zęby stałe), tekodontyzmem oraz heterodontyzmem. Dorosły człowiek przy pełnym uzębieniu stałym ma 32 zęby (16 w żuchwie i 16 w szczęce) – 4 siekacze, 2 kły, 4 zęby przedtrzonowe i 6 trzonowych. Jego wzór zębowy można więc przedstawić następująco. Dziecko o pełnym uzębieniu mlecznym ma 20 zębów (10 w żuchwie i 10 w szczęce) – 4 siekacze, 2 kły i 4 trzonowce. Jego wzór zębowy można więc przedstawić następująco. Siekacze służą do odgryzania kęsów, kły do chwytania, przytrzymywania i rozrywania pokarmu, a przedtrzonowe i zęby trzonowe do jego miażdżenia i rozcierania ułatwiając również tym samym kontakt α-amylazy z pokarmem. Fonacja Fonacja to tworzenie dźwięku. Jest to proces, który zachodzi w krtani i prowadzi do powstania tzw. dźwięku krtaniowego.Aby doszło do wytworzenia dźwięku konieczne jest współdziałanie systemu  krtaniowego i oddechowego. Podczas oddychania fałdy głosowe są rozsunięta, natomiast w czasie mowy lub śpiewu ich napięcie wzrasta i zbliżają się do siebie na odległość kilku dziesiętnych milimetra tworząc niewielką szczelinę. Do zaistnienia dźwięku musi być zgromadzona odpowiednia ilość powietrza, które podczas wydechu (pod odpowiednim ciśnieniem) wprawia w drgania fałdy głosowe. Drgania te polegają na cyklicznym, uporządkowanym, następującym po sobie otwieraniu i zamykaniu głośni.   Licze na naj :)