Czym jest dobro wspólne wg KKK

Pomimo pewnych skłonności człowieka do bycia samowystarczalnym i niezależnym uświadamiamy sobie, że jesteśmy coraz bardziej nawzajem od siebie zależni, żyjąc w różnych wspólnotach – nie tylko rodzinnych, zawodowych czy parafialnych, ale także we wspólnocie państwowej, narodowej, czy ogólnoludzkiej.   2. Człowiek z natury swej jest istotą społeczną i dobro każdego jest związane w sposób konieczny z dobrem wspólnym (por. KKK 1905). W Liście przypisywanym Barnabie znajdujemy wymowną zachętę, kierowaną do chrześcijan: „Zamknięci w sobie samych, nie żyjcie jedynie dla siebie w przekonaniu, iż jesteście już usprawiedliwieni, ale gromadząc się razem, szukajcie tego, co pożyteczne dla wszystkich” (por. KKK 1905). Dziś tym bardziej widzimy, że nie można mówić o rozwoju osoby nie uwzględniając więzów społecznych i dobra wspólnego. Obserwując łatwość, z jaką ludzie mogą dziś przenosić się z miejsca na miejsce, dowiadywać się o wydarzeniach, które miały miejsce na drugim krańcu ziemi, a wreszcie widząc, jak bardzo na gospodarkę jednego kraju mogą wpływać wydarzenia w państwie bardzo od niego odległym, dostrzegamy, że wzajemna zależność ludzi coraz bardziej się pogłębia i rozszerza stopniowo na całą ziemię (por. KKK 1911). Katechizm Kościoła Katolickiego naucza: „Przez dobro wspólne należy rozumieć «sumę warunków życia społecznego, które pozwalają bądź to grupom, bądź poszczególnym jego członkom pełniej i szybciej osiągnąć ich własną doskonałość»” (KKK 1906). Dobro wspólne odnosi się więc do wszystkich ludzi, tak poszczególnych grup społecznych, jak i poszczególnych osób i pociąga za sobą pewne prawa i obowiązki. Od każdego też domaga się roztropności, a szczególnie od tych, którym zostało powierzone sprawowanie władzy.   3. Co obejmuje dobro wspólne? Katechizm Kościoła Katolickiego mówi, że obejmuje ono trzy istotne elementy. Po pierwsze: poszanowanie i popieranie podstawowych praw osoby ludzkiej, do których należą możliwość urzeczywistniania i rozwoju swego powołania, prawo do postępowania zgodnie ze swoim sumieniem, prawo do ochrony życia prywatnego, do sprawiedliwej wolności, także w sprawach religijnych (por. KKK 1907). Po drugie: dobro wspólne domaga się dobrobytu społecznego i rozwoju społeczności, tak w sferze materialnej, jak i duchowej; dlatego też władza powinna zapewnić każdemu to, czego potrzebuje on do prowadzenia życia prawdziwie ludzkiego, na przykład wyżywienie, odzież, opiekę zdrowotną, pracę, wychowanie i kulturę, odpowiednią informację czy prawo do założenia rodziny (por. KKK 1908). Po trzecie: dobro wspólne stanowi pokój i bezpieczeństwo wszystkich, dlatego też władza przy pomocy godziwych środków powinna zapewnić bezpieczeństwo społeczności i poszczególnym jej członkom, zapewniając prawo do słusznej obrony osobistej i zbiorowej (por. KKK 1909). Katechizm Kościoła Katolickiego naucza, że jedność rodziny ludzkiej, zakładająca powszechne dobro wspólne domaga się organizacji wspólnoty narodów, zdolnej zaradzać różnym potrzebom ludzi na wielu odcinkach życia społecznego, jak np. wyżywienie, zdrowie, wychowanie, praca, zaradzenie biedzie uchodźców rozproszonych po całym świecie, czy wspomagania emigrantów i ich rodzin (por. KKK 1911).   Czy troszczę się o dobro wspólne i je pomnażam? Czy w trosce o własne dobro materialne i duchowe liczę się z dobrem innych ludzi? Czy zawsze potrafię zachować właściwą zasadę prymatu osoby przed rzeczą?   4. Zapamiętajmy: „Przez dobro wspólne należy rozumieć sumę warunków życia społecznego, które pozwalają bądź grupom, bądź poszczególnym jego członkom osiągnąć ich własną doskonałość. Dobro wspólne obejmuje: poszanowanie i popieranie podstawowych praw osoby ludzkiej; dobrobytu, czyli wzrostu dóbr duchowych i ziemskich poszczególnych ludzi i społeczności; pokoju i bezpieczeństwa wszystkich” (KomKKK 407-408)