Od pewnego czasu niezwykle szybko rośnie zainteresowanie problematyką długu publicznego naszego kraju, zarówno ze strony ekonomistów, władz wszystkich szczebli, przedsiębiorców oraz – co oczywiście bardzo waŜne – społeczeństwa. Bardzo duŜo uwagi poświęcają temu wszystkie główne środki masowego przekazu. W nich bowiem spotykamy codziennie informacje na ten temat, często ostro formułowane, choć nie zawsze trafnie przedstawiające faktyczny obraz sytuacji. Oto przykłady tytułów niektórych publikacji zamieszczonych w dwóch ogólnopolskich gazetach: „Gigantyczny dług ograniczy inwestycje”, „W spirali zadłuŜenia”1, „To nie jest przyjazne państwo, to nieprzyjazne draństwo”2, „Pracownicy administracji bez corocznych podwyŜek?”3, „Krajobraz po sztormie”4. W tym kontekście nie dziwią pytania, wątpliwości i obawy, tym bardziej Ŝe dotyczą one problemów całej gospodarki, a więc praktycznie całego społeczeństwa. Skoro bowiem problem ma charakter publiczny, to dotyczy nas wszystkich, choć zapewne w róŜnym stopniu, ale obsługa długu publicznego to koszt, który ponosi całe społeczeństwo. Dodatkowym impulsem do wywołania tak duŜego zainteresowania problematyką długu publicznego, a w istocie – finansami publicznymi, bo to on jest częścią tej dyscypliny wiedzy, stał się kryzys na globalnych rynkach finansowych. Za jego początek uznaje się upadek amerykańskiego banku Lehman Brothers w dniu 15 września 2008 r., a jego skutki dotknęły, choć w róŜnym stopniu, gospodarek wielu krajów, w tym Polski, mimo Ŝe byliśmy
