(Panuje środek nocy, wszystkie stwory schodzą się właśnie na dach wieżowca w Nowym Jorku) Wampir: Witaj czarownico! Czarownica: Witam, witam. Wampir: Widzę, że szukasz swojej miotły, a ja ją czuję, bo jestem wampirem! Czarownica: No co Ty! Przecież ona jest bezzapachowa! Wampir: Jak tam sądzisz.. Czekaj, czekaj, czaszka! Czarownica: Czaszka? Coś z moją czaszką nie tak?! Wampir: Haha, nie, nie, czaszka leci! Czaska: Witajcie! Czarownica: Wampirze, widzisz, nawet ta czacha nam nie poda ręki na powitanie! Wampir: Czarownico, przecież on ma tylko czaszkę! Czarownica: E tam, ale za to duch ma! Duch: Mam, mam. (Duch śmieje się pod nosem, po czym podaje rękę) (W oddali słychać śmiech wampira oraz czaszki) Czarownica: Z czego się śmiejecie?! (Czarownica podaje rękę duchowi) Czarownica: Co jest? Dlaczego nie czuję Twojej ręki? Duch: Haha, przecież jestem duchem, mnie nie dotkniesz! Czarownica: No nie, ja się tak ośmieszam. A, a.. Leć już sobie! Duch: Dobrze, dobrze, już lecę. (Słychać śmiechy ducha, wampira i czaszki) Czarownica: Ej, ale nie na mojej miotle! Czarownica, najpierw była załamana, ale potem wszyscy razem się śmiali. Następnie, wszyscy odeszli.
