polska od mieszka do bolesława krzywoustego

Mieszko I ( ?- 992 ) był pierwszym, historycznym władcą Polski. Jego panowanie wiąże się z przyjęciem przez nasz kraj chrześcijaństwa. Do tego ważnego wydarzenia doszło w 966 roku, gdy polski książę przyjął nową religię za pośrednictwem sąsiednich Czech, poślubiając tamtejszą księżniczkę Dobrawę. Krok ten był niesłychanie korzystny dla kraju Mieszka, oznaczał bowiem wzmocnienie pozycji Polski w Europie, a także pozwalał uniknąć przymusowej chrystianizacji, która groziła nam z sąsiednich Niemiec. Nowa religia niosła ze sobą szansę na rozwój ziem polskich. Była szansą na stworzenie nowoczesnego państwa, gdyż wraz z przybyłymi tu księżmi pojawiła się łacina. Język ten był uniwersalnym językiem chrześcijańskiej Europy. Dzięki umiejętnościom pisania i czytania pojawiła się kancelaria książęca. Rodziła się też szansa na scalenie różnych pod wieloma względami dzielnic tworzącego się państwa polskiego. Należy jednak pamiętać o tym, że rok 966 jest tylko symboliczną datą chrystianizacji Polski. Nowa religia stała się znana jedynie dla wąskiego otoczenia Mieszka I. Reszta kraju pozostawała nadal pogańska i musiało upłynąć wiele dziesięcioleci zanim chrześcijaństwo było powszechnie znane i wyznawane. Polska była w tym czasie państwem patrymonialnym, co oznacza że książę był właścicielem swego państwa. Aby zapewnić mu bezpieczeństwo utrzymywał drużynę czyli ówczesne wojsko. Mieszko I w czasie swych rządów powiększył obszar Polski, a o jej granicach możemy dowiedzieć się z pochodzącego z tamtego okresu ważnego dokumentu Dagome iudex.(990-992) Następcą Mieszka I był jego syn Bolesław. Aby zapanować nad krajem musiał toczyć wojnę z przyrodnimi braćmi i macochą, która zakończyła się wypędzeniem ich z kraju. Po zwycięstwie Bolesław starał się kontynuować politykę swego ojca, utrzymując dobre stosunki z cesarstwem i udzielając pomocy w czasie walk z sąsiednimi Wieletami. Bolesław Chrobry postanowił prowadzić aktywna politykę zagraniczną. W tym celu skierował do sąsiednich, pogańskich Prusów misję chrześcijańską, na czele której stanął biskup Wojciech. Niestety ekspedycja czeskiego biskupa skończyła się jego śmiercią. Paradoksalnie jednak ta klęska przyczyniła się do nagłośnienia sprawy, gdyż biskup Wojciech był postacią niezwykle znaną i szanowaną w chrześcijańskiej Europie. Zaistniałą sytuację postanowił wykorzystać Bolesław Chrobry, wykupując z rąk pogan ciało Wojciecha, a następnie umieszczając go w Katedrze Gnieźnieńskiej. Po ogłoszeniu biskupa świętym, jego grób stał się miejscem licznych pielgrzymek chrześcijan z całej Europy. Do grobu świętego przybył nawet sam cesarz Otto III (1000 rok). Wizyta zaowocowała założeniem w Gnieźnie arcybiskupstwa, zaś w Krakowie, Kołobrzegu i Wrocławiu biskupstw. Arcybiskupem został brat męczennika Radzym - Gaudenty.   Zjazd w Gnieźnie był też ważnym, politycznym wydarzeniem. Przybyły cesarz Otto III spotkał się z Bolesławem i ofiarował mu włócznię św. Maurycego oraz diadem. Gest ten oznaczał wywyższenie polskiego księcia i być może zgodę na koronację. Bolesław zrewanżował się cesarzowi wręczeniem relikwii św. Wojciecha. Po zjeździe gnieźnieńskim stosunki polsko - niemieckie gwałtownie się pogorszyły. Stało się to za sprawą objęcia tronu przez cesarza Henryka II, który nie kontynuował polityki swego zmarłego poprzednika. Wybuchła więc wojna, trwająca z przerwami od 1002 do 1018 roku. Działania zbrojne toczyły się na ziemiach obu państw. Bolesław opanował nawet przejściowo Czechy, zajął Milsko, Łużyce i Miśnię. Z kolei wojska Henryka dotarły aż pod Poznań, ale go nie zdobyły. Ostatecznie konflikt, który można podzielić na trzy etapy zakończył się sukcesem Polski. Zawierając w 1018 roku pokój w Budziszynie postanowiono, że do państwa Bolesława włączone zostaną Milsko i Łużyce. Wojna była niesłychanie kosztowna i wyniszczająca. Wobec tej sytuacji Bolesław zorganizował łupieżczą wyprawę na Ruś Kijowską, docierając ze swoimi wojami aż do bram Kijowa ( 1018 rok) Wyprawa ta zaowocowała przyłączeniem do Polski Grodów Czerwińskich. Ostatnie lata panowania Bolesława Chrobrego są bardzo niejasno opisane. Wiemy natomiast, że w roku 1025 książę przyjął koronę, stając się pierwszym królem Polski. Mieszko II kontynuował politykę swego ojca, jednakże jego rządy zakończyły się katastrofą. W 6 lat po koronacji tj. w 1031 roku spadł na Polskę równoczesny najazd sąsiadów: cesarza Konrada II i księcia kijowskiego Jarosława Mądrego. Polska straciła swe nabytki: Milsko i Łużyce (na rzecz Niemiec) i Grody Czerwińskie (na rzecz Rusi). Mieszko zmuszony został do ucieczki z Polski, zaś rządzący w tym czasie jego brat Bezprym odesłał do Niemiec insygnia koronacyjne. Mimo, iż Mieszko II powrócił później do kraju nie udało mu się już odzyskać korony, a także utraconej samodzielności. Przed małoletnim synem Mieszka II - Kazimierzem stanęło niesłychanie trudne zadanie, odbudowy niezależności kraju. Niestety na początku jego rządów spadł na Polskę potężny najazd Czechów (1039 rok). Doprowadził on do całkowitego zniszczenia Wielkopolski i Gniezna. Nasi południowi sąsiedzi podporządkowali sobie Śląsk, a ze złupionej stolicy wywieźli ciało św. Wojciecha. W tej sytuacji Kazimierz musiał uciekać na Węgry. Powrócił stamtąd rok później, a dzięki wsparciu cesarza Henryka VII odzyskał Małopolskę i Wielkopolskę. Na skutek ogromnych zniszczeń w tej drugiej z dzielnic, siedzibę władców przeniesiono do Krakowa. Sukcesem Kazimierza zwanego Odnowicielem było odzyskanie Śląska w 1050roku. Nie udało się mu jedna odzyskać korony co było spowodowane uzależnieniem polskiego władcy od cesarza. Jego syn Bolesław Śmiały postawił sobie ambitne cele: wzmocnienie pozycji Polski wobec sąsiadów i odzyskanie korony królewskiej. Jego rządy przypadają na czasy sporu papieża Grzegorza VII z cesarzem Henrykiem IV. Poparcie dla papieża zaowocowało koroną, którą Bolesław przyjął w 1076 roku. Niestety konflikt z biskupem krakowskim Stanisławem i jego śmierć spowodowały, że Bolesław Śmiały musiał uciekać z Polski i szukać schronienia na Węgrzech, gdzie zmarł w 1079 roku. Niestety nie znamy dokładnie przyczyn sporu króla z biskupem, możemy się jedynie domyślać, że skazanie Stanisława na śmierć stało się przyczyną buntu możnych polskich, którzy przyczynili się do obalenia króla. Przejęcie rządów przez brata Bolesława - Władysława Hermana oznaczało kolejny upadek znaczenia Polski. Wobec słabości księcia do głosu doszli możni. Wymusili oni na Władysławie podział Polski między jego synów: Zbigniewa i Bolesława. Starszy, Zbigniew otrzymał Wielkopolskę i Kujawy, a młodszy zaś ziemię krakowską, sandomierską i Śląsk. Władysław zostawił dla siebie Mazowsze i zwierzchnią władzę. Po śmierci ojca doszło do wojny domowej (1107 - 1109). Mimo, iż Zbigniew uzyskał poparcie samego cesarza Henryka V, zwycięstwo przypadło młodszemu z braci. Po tryumfie Bolesław dopuścił się strasznej zbrodni. Mimo obietnicy przebaczenia dla pokonanego brata, rozkazał go uwięzić a następnie oślepić. Śmierć Zbigniewa sprawiła, że chcąc myśleć o zachowaniu władzy Bolesław zmuszony został do odprawienia pokazowej pokuty o ogromnych danin na rzecz Kościoła. Prawdopodobnie, na pamiątkę tych wydarzeń, książę Bolesław zyskał przydomek "Krzywousty". Rządy księcia Bolesława to czasy uporczywych walk o Pomorze. Krzywousty w ciągu 20 - letnich walk wyprawiał się tu wielokrotnie, dzięki czemu do Polski włączono w 1116 roku Pomorze Gdańskie, a w latach 1121 - 1122 Pomorze Zachodnie, gdzie lennikiem Bolesława został miejscowy władca Warcisław. Przed swoją śmiercią Bolesław Krzywousty postanowił, aby po jego śmierci kraj podzielono między synów. Wolę księcia spisano w specjalnym dokumencie, który często jest nazywany "Testamentem". Najstarszy z braci miał zostać seniorem i posiadać władzę zwierzchnią nad pozostałymi. Obok swojej dzielnicy otrzymywał dzielnicę senioralną, która była niepodzielna i niedziedziczna. Jemu podlegać miała polityka zagraniczna państwa jako całości, miał też rozstrzygający głos w razie sporów między braćmi. Wszystko to miało zapobiec walkom o władzę między synami Bolesława. W 1138 rozpoczął się więc okres rozbicia dzielnicowego Polski. Władysław - otrzymał Śląsk i dzielnicę senioralną, Bolesław Kędzierzawy - Mazowsze i Kujawy, Mieszko Stary - Wielkopolskę, Henryk - ziemię sandomierską. Niestety, wkrótce po śmierci ojca, jego synowie przystąpili do walki o pierwszeństwo w rządach.

Proszę Pomóżcie!!! Z Jakimi Państwami sąsiadowała Polska za czasów: -Mieszka I -Bolesława Krzywoustego -Kazimierz Wielkiego -Kazimierza Jagiellończyka -Zygmunta Augusta -Jana III Sobieskiego -Stanisława Augusta Poniatowskiego.

Proszę Pomóżcie!!! Z Jakimi Państwami sąsiadowała Polska za czasów: -Mieszka I -Bolesława Krzywoustego -Kazimierz Wielkiego -Kazimierza Jagiellończyka -Zygmunta Augusta -Jana III Sobieskiego -Stanisława Augusta Poniatowskiego....

Proszę Pomóżcie!!! Z Jakimi Państwami sąsiadowała Polska za czasów: -Mieszka I -Bolesława Krzywoustego -Kazimierz Wielkiego -Kazimierza Jagiellończyka -Zygmunta Augusta -Jana III Sobieskiego -Stanisława Augusta Poniatowskiego.

Proszę Pomóżcie!!! Z Jakimi Państwami sąsiadowała Polska za czasów: -Mieszka I -Bolesława Krzywoustego -Kazimierz Wielkiego -Kazimierza Jagiellończyka -Zygmunta Augusta -Jana III Sobieskiego -Stanisława Augusta Poniatowskiego....

Od Mieszka I do Krzywoustego.

960 – 992 Mieszko I
Wszystko to się dzieje kiedy zostaje przywrócone Cesarstwo Niemieckie (962r.) – Cesarstwo Ottona. Z polityką ekspansjonistyczną – zmierza do powiększenia terytorium kosztem Słowian. Ich hasło – szerzymy chrześ...

Polityka zagraniczna od Mieszka I do Bolesława Krzywoustego

Polityka zagraniczna od Mieszka I do Bolesława Krzywoustego.



Polska, należący do krajów słowiańskich, sąsiadowała od początków swojego istnienia z co najmniej kilkoma sąsiadami. Wiązało się to z rozmieszczeniem plem...

Polska a ziemie ruskie za Piastów – konflikty i współpraca

Początki Rusi datuje się na ok. II poł. IX w. kiedy to Ruryk – wódz Waregów (jednego z plemion wikińskich), przybył do Nowogrodu Wielkiego w 862 r., zajmując samo miasto oraz pobliskie tereny i tworząc państwo ruskie. Jego następca – ...