Oblężenie Sarajewa jest powszechnie uznawane za najdłuższe i najbardziej krwawe oblężenie w historii Europy zaraz po II wojnie światowej. Trwało od roku 1992 do 1996. Na ulicach pojawiły się znaki o treści "Pazi – Snajper!"! ("Uwaga, snajper!"). Jednym z najniebezpieczniejszych miejsc w mieście była ciągnąca się przez Sarajewo tzw. Aleja snajperów. Oblężenie miało także wpływ na psychikę i przyszłość mieszkańców Sarajewa. Bośniacki rząd poinformował o gwałtownym wzroście liczby samobójstw wśród mieszkańców stolicy, podwojeniu liczy aborcji oraz 50% spadku liczby urodzeń. Sarajewska róża to ślad w betonie spowodowany wybuchem pocisku moździerzowego, który upadając na betonową powierzchnię tworzy charakterystyczny podobny do kwiatu wzór. Podczas intensywnych walk miejskich prowadzonych na terenie Sarajewa podczas wojny w Bośni tysiące pocisków spadło na teren miasta, znacząc w ten sposób wiele miejsc. Po wojnie ślady po eksplozjach zostały wypełnione czerwoną żywicą w tych miejscach, gdzie wybuch pocisku spowodował jedną bądź więcej ofiar śmiertelnych
Konflikt w Sudanie: Darfur położony jest w zachodniej części Sudanu w Afryce. Powodem konfliktu jest bunt chrześcijańsko-animistycznej ludności czarnej przeciwko ludności arabskiej, która wyznaje Islam i trwa już od ponad 50 lat. Rebelianci są niezadowoleni z politycznej i gospodarczej dominacji ludności arabskiej z północy. Domagali się, aby część południowa Sudanu stała się autonomią. Rząd z siedzibą w Chartumie, aby zjednoczyć część północną i południową wprowadził język arabski jako urzędowy, a Islam stał się religią obowiązującą w państwie, mimo iż ludność czarna stanowi większość ludności. Rebelianci oskarżają również rząd w Chartumie o faworyzowanie arabskich nomadów kosztem czarnoskórych nomadów. Konflikt ten odbywa się więc na podłożu etnicznym, gospodarczym. Ludność walczy ze sobą o dostęp do wody, pól uprawnych oraz ropę naftową. W momencie odkrycia złóż ropy naftowej rząd chciał, aby Sudan południowy przestał być autonomią. Skutkami tego konfliktu są: liczne ofiary w ludziach, masowe przesiedlenia i emigracja ludności do Czadu (przyczyna konfliktu Sudanu z Czadem), gwałty kobiet, pobór dzieci do wojsk, głód, ubóstwo, brak wody pitnej. Od kilku lat w Darfurze prowadzone są rozmowy pokojowe między walczącymi stronami. W akcję tą włączyła się również Unia Afrykańska oraz ONZ. Jedną ze ważniejszych osób biorących udział w konflikcie jest Omar al.-Baszir, który jednocześnie stanowi urząd prezydenta, premiera i jest szefem sił zbrojnych. Jest on oskarżony o ludobójstwo ludności czarnej oraz zbrodnie wojenne.