Ja wykonałbym taki eksperyment następująco: Potrzebujemy termosu (najlepszy byłby kalorymentr), lub innego naczycia, które będzie izolowane termicznie. Czajnika z wodą termometru wagi kuchennej i oczywiście kulki ;) Najpierw odczytujemy temperaturę pokojową T_p (coś około 293K powinno być) Gotujemy w czajniku określoną ilość wody i taką gorącą wlewamy do termosu. Po krótkiej chwili sprawdzamy jej temperaturę T_w. Teraz wrzucamy kulkę - czekamy chwilę, aby stan się ustalił i znów mierzymy temperaturę (T). Nasza teoria jest nastęująca: Gorąca woda będzie przekazywała energię, w postaci ciepła do kulki, ktora miała początkowo temperaturę pokojową: [latex]Q_1=m_wc_w(T-T_w)\ Q_2=m_kc_k(T-T_p)[/latex] z zasady zachowania energii wynika, że obydwie zmiany ciepła muszą być sobie równe, co do modułu: [latex]m_wc_w(T_w-T)=m_kc_k(T-T_p)\ c_k=frac{m_wc_w(T_w-T)}{m_k(T-T_p)}[/latex] ciepło właściwe wody znamy, jest to ok. 4.2 kJ/(kg*K) masy wyznaczymy przy użyciu wagi, temperatury zmierzyliśmy termomentrem i mamy wynik... Pozostaje jeszcze dyskusja niepewności, jak w każdym pomierze - bez tego wynik nie ma najmniejszego sensu fizycznego. Pomylić mogliśmy się przy pomierze każdej z temperatur o najmniejszą podziałkę, czyli np. 1K, masy także wyznaczamy niedokładnie i zależnie od użytego przyrządu. jest też błąd metody - nie uwzględniliśmy, że nasz termos także ma skończoną pojemność cieplną. Na poziomie gimnazjum nie można zrobić w pełni poprawnej analizy niepewnosci pomiarowych, ale można pokazać w jakich granicach zmienia się nasz wynik, jeśli podstawimy np. zmierzoną temperaturę + niepewność oraz zmierzoną temperaturę - niepewność... pozdrawiam --------------- "non enim possumus quae vidimus et audivimus non loqui"
