"Polska krajem bez stosów"- tolerancja religijna w Polsce w XVI w. (Chodzi o referat na teraz , już ;D)

Tolerancja religijna w Polsce miała długie tradycje. Zadecydowały o tym dwa dokumenty króla Karzemierz Wielkiego. 30 sierpnia 1356 król zatwierdził zwyczaje, wolności i przywileje w dziedzinie kultu i spraw administracyjnych dla monofizyich oramin. W dokumencie z 1341 r. zagwarantował wyznawcom Kościoła prawosławnego poszanowanie ich obrządku i obyczajów. Dzięki takiej postawie króla Kazimierza Polska stała się pierwszym wielowyznaniowym państwem w Europie, gdzie dwór królewski był katolicki. Tolerancja dla schizmatykiów nie obejmowała jednak herezi wyrosłych na gruncie Kościoła katolickiego. Edyk wieluński króla Wadysława Jagieły z 1424 r. uznał husytyzm za przestępstwo przeciwko państwu. Ale w tym samym wieku szlachta prawosławna cieszyła się tymi samymi przywilejami co i katolicka, podobnie jak Ormine. Pewne ograniczenie w zakresie dostępu prawosławnych do najwyższych urzędów w Wielkim Księstwie Litewskim zniósł król Zygmunt Augusy w 1563 r. Oprócz prawosławnych i Ormian tolerancją cieszyli się w Polsce ,Tatarzy zamieszkujący niektóre miasta i liczniej wsie litewskie,żydzi, a także Karami pochodzenia tureckiego. W opozycji do panujących na Zachodzie zasad kształtowała się w Polsce w XV stuleciu doktryna o stosunku państwa do pogan, a reprezentantem jej był biskup poznański Adrzej Łaskarz i Paweł Włodykowic z Akademii Krakowskiej. W pierwszych latach reformacji protestanckiej posypały się edykty królewskie przeciwko reformatorom, ale ich realizacja daleka była od doskonałości. Sam król Zygmunt Stary  uznał w 1525 r. nie tylko sekularyzację Prus  Księżecych, ale jako pierwszy panujący uznał luteranizim w Prusach za religię oficjalną, przy zagwarantowaniu katolikom tolerancji. Biskup Adrzej Krzycki, broniąc traktatu krakowskiego z 1525 r., powoływał się na fakt, iż w Polsce z dawien dawna obok katolików zgodnie współżyją ze sobą Rusini, Ormianie, Żydzi i Tatarzy ; w tej wspólnocie jest także miejsce dla luteranów w Prusach Książęcych. Tolerancję otrzymali również anabaptyści, którzy przybyli do Polski w 1535 r., a także menonici, którzy zjawili się w Polsce w 1526 r. "Płomień palonych książek był jednak jedynym, jaki roznieciły walki religijne w Polsce". W latach 1557-1559 król Zygmunt August zagwarantował miastom pruskim swobodę wyznania augsburskiego, a w układzie wileńskim w 1561r. otrzymały ten sam przywilej Inflanty , w których król zagwarantował szlachcie i mieszczaństwu wolność wyznania luterańskiego zabezpieczając równocześnie tolerancję dla katolicyzmu.