Epoka lodowcowa - jest to okres znacznego ochłodzenia klimatu, prowadzącego do zlodowacenia w strefie podbiegunowej oraz obniżenia poziomu mórz na całej Ziemi. Ostatnia epoka lodowcowa zaczęła się 115 000 lat temu i skończyła 11 500 lat temu. Lód formuje powierzchnię ziemi, tworząc przy tym jeziora, potoki , rzeki a nawet morza. Cykle zlodowaceń powtarzają się. Dwa główne nakładające się okresy 40 000 i 100 000 lat. Istotną rolę odgrywa także precesja bieguna, związana z mimośrodowym ruchem osi Ziemi w cyklu 22 000 lat. Od nazwiska odkrywcy zwana cyklami Milankowcza. W historii Ziemi był co najmniej jeden okres, kiedy cała Ziemia zamarzła. O zamarznięciu powierzchni całej planety świadczą osadowe pokłady zredukowanego żelaza nietworzące się w obecności tlenu. Ten epizod historii Ziemi znany jest w literaturze jako Snowball Earth. Cykle lodowcowe widać w warstwach lodu Antarktydy. Dostępne z odwiertów Antarktydy sięgają 200 tys. lat wstecz.
1.Film animowany dla dzieci 2. historyczny termin na określenie okresu zlodowaceń w Europie odpowiadający z grubsza plejstocenowi, zaproponowany w 1838 przez niemieckiego botanika K. Schimpera jako alternatywa terminu dyluwium. Później stosowana także poza Europą. Obecnie termin ten nie jest używany w nauce w pierwotnym znaczeniu (jako synonim plejstocenu lub jednostka stratygraficzna), natomiast częściowo przetrwał w nazwach epizodów ochłodzeń holocenu, np. mała epoka lodowcowa. Używa się go też często w pracach popularnonaukowych (np. Andel) i w niektórych naukowych (zwłaszcza ogólnych podręcznikach anglojęzycznych pod angielską nazwą ice age) na określenie glacjałówplejstocenu. Czasami także w znacznie szerszym aspekcie dla każdego okresu, gdy istniały rozległe lądolody (np. Ziemia-śnieżka).
