Dyfuzja polega na samorzutnym mieszaniu się cząsteczek i atomów różnych substancji. Zachodzi ona pod wpływem ruchów cieplnych. Najszybciej zachodzi ona oczywiście w gazach. Już niewielka ilość silnie pachnącej (albo obrzydliwie pachnącej) substancji daje się wyczuć nosem po niedługim czasie od zetknięcia z powietrzem. Po prostu cząsteczki owego zapachowego środka odrywają się od macierzystej powierzchni i mieszają się z powietrzem. Dalej są one roznoszone we wszystkie strony, bo są chaotycznie popychane przez cząsteczki powietrza. Z punktu widzenia teorii kinetyczno- cząsteczkowej wyjaśnienie jest proste- atomy i cząsteczki, będące w ciągłym chaotycznym ruchu otaczają jakąś większą drobinę i zderzają się z nią. To bombardowanie drobiny cząsteczkami jest średnio takie samo z każdej strony. Jednak jeśli ta drobina jest wystarczająco mała, to zdarza się, że ilość cząsteczek zderzających się z nią z jednej strony będzie w jakimś momencie inna ( większa lub mniejsza ) od cząsteczek uderzających z drugiej strony. W efekcie drobina dostaje co jakiś czas silniejszy impuls w stronę wyznaczoną przez uderzenia większej ( w danej chwili) grupy cząsteczek (mówimy w takiej sytuacji o tzw. fluktuacji). Parowanie zachodzi wtedy, gdy cząsteczka ma ostatecznie wysoką energię kinetyczną, by wykonać pracę przeciwko siłom przyciągania między cząsteczkami cieczy.
