Zrużnicowanie zasobów wodnych na świecie to ma być referat na minimum 2 kartki a4 na 8 listopada

Deficyt wody – definicje Podobnie jak w przypadku zasobów wodnych brak jest jednej, powszechnie uznanej definicji deficytu wody, która ujmuje to zagadnienie w sposób ilościowy. Niewątpliwie za deficyt można uznać sytuację, w której niedobór wody staje się istotną barierą rozwoju, czy też brak jest zasobów pozwalających na zaspokojenie podstawowych potrzeb ludności. Do potrzeb tych należy spożycie, przygotowanie posiłków i zapewnienie podstawowej higieny. Szacunki co do minimalnej niezbędnej dla potrzeb człowieka ilości wody są dosyć rozbieżne i kształtują się od 50 do 100 l/dzień (18 – 36 m3/mieszkańca/rok). W polskim prawodawstwie w zależności od warunków mieszkaniowych przyjmuje się normy dobowego zużycia wody przez mieszkańca w gospodarstwie domowym od 30 l (brak wodociągu i kanalizacji) do 160 l (pełne zwodociągowanie i skanalizowanie), co odpowiada od 10,8 do 64,8 m3/mieszkańca/rok (Rozporządzenie…, 2002). Dysproporcje w dostępie do wody ilustruje fakt, że np. w USA średnie zapotrzebowanie na wodę w gospodarstwach domowych wyniosło w 2000 roku około 200 m3/mieszkańca/rok, podczas gdy w latach 90. XX w. zużycie wody na poziomie 18 m3/mieszkańca/rok było niedostępne dla ponad 1 mld ludzi w 55 krajach (Kowalczak, 2007). Istnieje kilka klasyfikacji deficytu wody. Najczęściej stosowaną, chociaż i krytykowaną, jest klasyfikacja wg M. Falkenmark (1989) odnosząca się do posiadanych zasobów wodnych. Zasoby wody posiadane przez dany kraj są dzielone przez jego populację. Woda jest niezbędna dla życia człowieka. Jej dostępność jest podstawowym warunkiem rozwoju cywilizacji. U zarania swoich dziejów społeczności ludzkie osiedlały się przede wszystkim tam, gdzie warunki naturalne zapewniały dostępność wody i pożywienia. Z czasem, wraz z rozwojem techniki ludzie nauczyli się zdobywać wodę dzięki budowie zapór, zbiorników wodnych, akweduktów czy systemów irygacyjnych. Stosunkowo wcześnie zdano sobie sprawę, że w wyniku działania czynników naturalnych dostępność wody jest zmienna w przestrzeni i w czasie, i że należy być przygotowanym na wystąpienie zarówno jej nadmiaru, jak i deficytu. Z drugiej strony, coraz bardziej intensywna antropopresja, prowadząca do przekształcenia skomplikowanego systemu powiązań atmosfery, wód i lądów może prowadzić do ograniczenia dostępu do wody na pewnych obszarach (np. w wyniku zmian szaty roślinnej czy klimatu). Dzięki wspomnianemu systemowi powiązań atmosfery, hydrosfery (wody), biosfery (flora i fauna) i litosfery (powierzchniowa część skorupy ziemskiej) woda pozostaje w ciągłym ruchu. Zjawisko to nazywamy obiegiem wody. Docierające do powierzchni Ziemi promieniowanie słoneczne stanowi główne źródło energii potrzebnej do krążenia wody. Zróżnicowanie powierzchni Ziemi na obszary wodne i lądowe, jak i nierównomierny w czasie i przestrzeni rozkład docierającego promieniowania słonecznego to główne naturalne przyczyny różnego tempa i natężenia obiegu wody w różnych częściach świata. Zasoby wodne Ocena stopnia zaspokojenia potrzeb wodnych, która umożliwia stwierdzenie czy na danym obszarze występuje deficyt wody, wymaga wprowadzenia pojęcia zasobów wodnych. Nie wypracowano dotychczas ich jednoznacznej definicji (Mikulski, 1998). Błędem jest nazywanie zasobami wodnymi ogółu wód w środowisku przyrodniczym, który powinno się raczej określać jako zapasy wody (od ang. water reserves). Za zasoby wodne (ang. water resources) uważa się najczęściej wody biorące udział w obiegu i transformacji opadu w odpływ na lądach (Chełmicki, 2001). W związku z powyższym, w wielu opracowaniach naukowych i statystycznych zasoby wodne utożsamiane są z odpływem rzecznym z danego obszaru. Z kolei Międzynarodowy Słownik Hydrologiczny UNESCO (2001) (http://hydrologie.org/glu/aglo.html) podaje nieco inną definicję, która stanowi, że zasoby wodne to całość aktualnie i potencjalnie dostępnych wód o odpowiednich charakterystykach ilościowych i jakościowych, przeznaczona do zaspokojenia określonego zapotrzebowania. Zapasy wody są stałe w skali Ziemi i wynoszą około 1,4 mld km3. Jednak aż 97% ich objętości to słona woda mórz i oceanów. Z 3% jakie stanowi woda słodka około 32% to wody powierzchniowe i podziemne, których niewielka część może mieć znaczenie dla gospodarki człowieka. Większość wody słodkiej na Ziemi znajduje się w pokrywie lodowej, lodowcach i wiecznej zmarzlinie, które nie są wykorzystywane gospodarczo