1. Stylizacja utworu to celowe wprowadzenie do dzieła muzycznego charakterystycznych elementów innych stylów, gatunków, skali, rytmiki. Przykłady stylizacji znajdujemy np. w muzyce F. Chopina (m. in. używał skal ludowych, zwłaszcza skali lidyjskiej i frygijskiej. Mazurki stanowią rodzaj stylizacji tańców typu mazurowego: kujawiaka, mazura i oberka). Różnica pomiędzy tańcem użytkowym a stylizowanym: Zasadniczą cechą wszystkich tańców użytkowych jest równomierne tempo i ustawiczne podkreślanie charakterystycznego rytmu tanecznego – taka bowiem muzyka najlepiej nadaje się do tańczenia. Obok utworów tanecznych, przeznaczonych do przygrywania w czasie tańca, wykształcony został drugi ich rodzaj – wyłącznie do słuchania. Utwory takie określa się jako tańce stylizowane. Celem twórcy takiego utworu nie jest pobudzenie do tańczenia, lecz artystyczne uwydatnienie niektórych charakterystycznych cech danego tańca. 2. Znaki określające ciszę - to pauzy. Istnieje szereg innych oznaczeń określających głośność w muzyce: Oznaczenia dynamiczne: pianissimo possibile (ppp) – możliwie najciszej pianissimo (pp) – bardzo cicho piano (p) – cicho mezzo piano (mp) – średnio cicho mezzo forte (mf) – średnio głośno forte (f) – głośno fortissimo (ff) – bardzo głośno fortissimo possibile (fff) – możliwie najgłośniej Stopniowe narastanie lub zmniejszanie natężenia siły dźwięków oznacza się : crescendo < – wzmacniając decrescendo > – osłabiając diminuendo – stopniowe przyciszanie dźwięków sforzato, sforzando – wzmacniając tylko dany dźwięk, przy którym umieszczono oznaczenie forte piano – mocno i nagle cicho piano forte – cicho i nagle głośno W razie dalszych pytań, proszę o kontakt. Pozdrawiam.
