Występowanie gazów szlachetnych: Mieszanina pierwiastków gazowych, występująca w powietrzu w znakomitych ilościach (około 1%), to gazy szlachetne, a głównie argon oraz hel, neon, krypton, a także ksenon. Gazy te mają bardzo podobne właściwości. Ponieważ w zwykłych warunkach nie reagują z pierwiastkami ani ze związkami chemicznymi, nadano im nazwę: gazy szlachetne. Najlżejszym z gazów szlachetnych jest hel. Wykryto go w 1868 roku, najpierw na Słońcu - stąd jego nazwa hel, a dopiero później, w 1895 roku, w atmosferze ziemskiej. Najcięższym gazem szlachetnym jest radon. Znaczenie i zastosowanie gazów szlachetnych: Gazy szlachetne mają wiele zastosowań praktycznych. Hel i neon w ciekłym stanie skupienia służą do chłodzenia urządzeń, używanych do prac w temperaturach bliskich zeru bazwzględnemu ( O K = 273 stopni C). Mają najmniejszą aktywność chemiczną, dlatego służą też do napełniania żarówek o dużej mocy oraz są stosowane jako gazy ochronne przy wytopie i spawaniu niektórych metali ( na przykład: tytanu, cynku i magnezu) i stopów ( na przykład ( stali nierdzewnej). Radon natomiast w odróżnieniu od innych gazów szlachetnych stosuje się w medycynie. Hel jest nieszkodliwy dla ludzi i ułatwia oddychanie, wykorzystuje się te właściwości między innymi podczas leczenia astmy, jest też składnikiem gazów używanych w anestezjologii. W ekranach telewizorów plazmowych także wykorzystuje się właściwości gazów szlachetnych ( głównie neonu i ksenonu), które zmieniają się pod wpływem wysokiego napięcia. Pobudzone polem elektrycznym gazy szlachetne świecą, a barwa światła zależy od rodzaju użytego gazu. Czerwony - neon, żółty - hel, niebieski - argon.
