Faraon był władcą starożytnego Egiptu. Uważano go za syna Boga.
Tutanchamon, pierwotnie Tutanchaton (ur. ok. 1342-39 p.n.e., zm. 1323 p.n.e.) - w latach 1333-1323 p.n.e. faraon XVIII dynastii. Przejął władzę około roku 1333 p.n.e., po śmierci królowej Anchetcheperure. Miał wtedy ok. 10 lat. Najprawdopodobniej został osadzony na tronie z niemałą pomocą potężnego wówczas na dworze królewskim wezyra Aj. Jako syn Echnatona i jego drugorzędnej małżonki nie miał realnych praw do władzy, dlatego też (w wieku dwunastu lat) musiał poślubić księżniczkę Anchesenaton, swoją przyrodnią siostrę, córkę Echnatona i jego głównej małżonki, królowej Nefertiti. Anchesenamon urodziła mu dwie martwe córki, które pochowano później w jego grobowcu. Początkowo nosił imię Tutanchaton, w 4. roku swojego panowania zmienił je jednak na Tutanchamon i przywrócił tradycyjną religię egipską z kultem boga Amona na czele, wykorzeniając resztki heretyckiej religii stworzonej przez jego ojca. Jego żona Anchesenaton zmieniła imię na Anchesenamon. Zapewne faraon uczynił to pod znaczącym wpływem tebańskich kapłanów Amona i swojego wezyra, Aj, gdyż musiał wtedy być zbyt młodym i niedoświadczonym władcą. Przeniósł także stolicę z Achetaton (dzisiejszego Tell el-Amarna) do Memfis. Przejawiał bardzo niewielkie zainteresowanie posiadłościami egipskimi w Syrii, Palestynie i Fenicji, gdyż za jego panowania ludy z tych krain zrzuciły zwierzchnictwo Egiptu. Zmarł nagle w 1323 p.n.e.