Wielkociš fizycznš nazywamy wszystko to, co można zmierzyć. Sš to np. długoć, objętoć, ciężar, czas, prędkoć, przyspieszenie. Wielkoci fizyczne dzielimy na dwie grupy: - wektory, czyli wielkoci posiadajšce kierunek (np. siła, prędkoć, przyspieszenie itp.) - skalary, czyli wielkoci fizyczne nie posiadajšce kierunku (np. czas, masa, temperatura, praca, objętoć, długoć). Każda wielkoć fizyczna będšca wektorem ma cztery cechy: - wartoć - liczba jednostek, np. 5 m/s; graficznie jest to długoć odcinka symbolizujšcego wektor. - kierunek - położenie linii prostej, na której znajduje się wektor - zwrot - strona, w którš wektor jest zwrócony; graficznie: strzałka na odpowiednim końcu wektora - punkt przyłożenia - punkt poczštkowy wektora. Jeli dwa ciała działajš na siebie, mówimy, że działajš między nimi siły. Siły nie można zobaczyć, ale można rozpoznać jej działanie po wywoływanych przez niš skutkach. Skutki działania sił dzielimy na dwie grupy: - zmiany stanu ruchu (skutki dynamiczne), np. zmiana prędkoci lub kierunku ruchu, zatrzymanie ciała, czy wprawienie go w ruch. - odkształcenie ciała (skutki statyczne), czyli zmiany wymiarów i/lub kształtu ciała. Siła jest wektorem, w zwišzku z czym ma cztery cechy: kierunek, zwrot, wartoć i punkt przyłożenia. Siłę oznaczamy literš F.
