Wilson, urodzony w rodzinie prezbiteriańskiego pastora i wykładowcy teologii pastoralnej w prezbiteriańskim seminarium, szkockiegopochodzenia Josepha Rugglesa Wilsona i Jessie Janet Woodrow, ukończył Uniwersytet Princeton oraz studiował na Wydziale Prawa na uniwersytecie w Wirginii. Doktoryzował się na Johns Hopkins University i rozpoczął karierę naukową. W 1902 roku został rektoremUniwersytetu Princeton.Wilson stawał się coraz bardziej znany, co skłoniło progresywne kręgi wewnątrz Partii Demokratycznej do rozważenia jego kandydatury na prezydenta kraju. Najpierw jednak wystartował w 1910 roku w wyborach na gubernatora New Jersey zdobywając 54% poparcia. W 1912 roku został kandydatem Partii Demokratycznej na prezydenta USA. W kampanii do Białego Domu wystartowali były prezydent T. Roosevelt jako kandydat Partii Postępowej, aktualny prezydent W. H. Taft z GOP oraz Wilson z Partii Demokratycznej. Mimo iż zdobył jedynie 42% głosów obywateli, o wygranej zadecydowała przewaga głosów elektorskich.Już na początku swej prezydentury Wilson doprowadził do uchwalenia przez Kongres trzech ważnych ustaw. Jedna z nich –Underwood Act – przewidywała obniżenie stawek celnych, druga – Federal Reserve Act – pozwalała na bardziej elastyczne gospodarowanie skarbem państwa, trzecia z kolei powoływała do życia Federalną Komisję Handlu (Federal Trade Commission), której zadaniem było zwalczanie nieuczciwych praktyk w biznesie. Jego program, znany jako New Freedom, dawał obywatelom prawo do swobodnego zrzeszania się oraz do strajku.W 1913 roku Wilson wziął udział w pierwszej oficjalnej prezydenckiej konferencji prasowej w historii Stanów Zjednoczonych. Kontakty z prasą traktował jako środek do zdobycia poparcia dla swego programu[1].4 sierpnia 1914 prezydent ogłosił neutralność USA w I wojnie światowej.18 grudnia 1915 r. wdowiec Wilson poślubił drugą żonę – Edith, którą poznał w marcu tego samego roku. Jeszcze przed ślubem Wilson korzystał z jej rad w sprawach rządzenia[2].W toczącej się w 1916 r. kampanii wyborczej obiecywał utrzymanie neutralności kraju w I wojnie światowej[2]. W 1916 roku administracja Wilsona zakazała zatrudniania dzieci oraz ograniczyła czas pracy robotników kolejowych do ośmiu godzin dziennie. Złożone obietnice pozwoliły Wilsonowi wygrać kolejne wybory, w których uzyskał 51,67% głosów.Już w początkach 1917 r. prezydent stwierdził, że Ameryka nie może pozostać neutralna w obliczu wojny światowej[2]. 2 kwietnia 1917 Wilson poprosił Kongres o wypowiedzenie wojny Niemcom.
Thomas Woodrow Wilson urodził się 28 grudnia 1856 w Staunton w stanie Wirginia. Wychował się w rodzinie pastora. Ukończył Uniwersytet Princeton, studiował też na Wydziale Prawa Uniwersytetu w Wirgiinii, po czym rozpoczął karierę naukową. Już w 1902 roku został rektorem Uniwersytetu Princeton. Na fotelu prezydenta zasiadł 4 marca 1913.Już rok później musiał podejmować decyzje, które mogły odmienić losy świata. Kiedy w Europie wybuchła I wojna światowa, prezydent Wilson długo zastanawiał się, czy Stany Zjednoczone powinny się w nią wikłać. – Decyzja o przystąpieniu do I wojny światowej była decyzją kontrowersyjną – podkreślał w aud. "Postacie XX wieku" w 1993 roku prof. Longin Pastusiak. – Wilson w początkowej fazie po wybuchu I wojny światowej uważał, że przystąpienie do wojny nie leży w interesie Stanów Zjednoczonych.
