Weter przybywa do pewnego miasta, by uregulować sprawy spadkowe matki. Przyroda wokół miasta tak go zachwyca, że zapomina o całej sprawie i beztrosko rozkoszuje się pobliskim ogrodem. Szybko poznaje nowych przyjaciół, którzy zapraszają go na bal. Wśród jego znajomych jest pewna starsza dama, której Werter ma towarzyszyć na balu. W drodze na przyjęcie, wstepują do domu pewnej panny - przyjaciółki starszej damy. Panna nazywa się Szarlota S. - Lotta. Werter pierwszy raz widzi ją, gdy ta, wśrod gromadki dzieci, dzieli międzi nimi chleb. Lotta urzeka go swym charakterem i pięknem. Towarzyszy jej podczas balu - tańczą i dużo rozmawiają. Werter wie, że Lotta ma narzeczonego, mimo to zakochuje się w niej do szaleństwa. Pod nieobecnośc Alberta (narzeczonego), odwiedza ją codziennie i delektuje się jej pięknem. Gdy z dalekiej podrózy wraca Albert, Werter zaczyna zdawać sobie sprawę, że Lotta kocha narzeczonego i zamierza z nim spędzić resztę życia. Aby uspokoić, skołatane nerwy, postanawia, że wyjedzie na jakiś czas. Coraz częściej myśli o Lottcie, nie może spać - ciągle mu się śni, że jest razem z ukochaną. Próbuje znaleźć spokój w pracy. Podejmuje posade urzędnika, jednak ta praca mu nie odpowiada: jest zbyt schematyczna i nudna, a więc sprzeczna z romantyczną i zbuntowaną duszą bohatera. Spokoju nie zaznaje również w rodzinnej miejscowości. Zdesperowany chce zaciągnąć się do wojska, jednak znajomy książę - generał, nie wyraża na to zgody. Werter przez przypadek dowiaduje się o małżeństwie Aberta i Lotty. Postanawia powrócić do Wahlheim - miejscowości w któtej mieszka Lotta. Podczas jego rocznej nieobecności, zauważa wiele zmian: znajome mu osoby umierają, dwa orzechy, których historia go fascynowała - zostały ściete, znajomy parobek, który zakochał się w swojej pani i próbował ją uwieść - zostaje zwolniony z pracy. Lotta też nie wydaje mu się już taką samą idealną boginią, jednak ciągle kocha ją do szaleństwa. Jego świat zaczyna się rujnować. Popada w depresje i ma samobójcze myśli. Pewnego grudniowego dnia odwiedza Lotte. Gdy czyta przetłumaczone dla niej pieśni Osjana, tak bardzo się wzrusza, że zapominając o całym świecie, rzuca się ukochanej na szyję i bez opamiętania całuje. Zaskoczona Lotta z przerażeniem ucieka do drugiego pokoju, mówiąc do Wertera by więcej jej nie odwiedzał. Utwierdza to Wertera w jego przekonaniach: Lotta go kocha, jednak nie może zostawić Alberta, któremu przyrzekła miłość. Jedynym wyjściem z tak niezręcznej sytuacji jest samobójstwo, które popełnia 26 grudnia o północy, strzelając z pistoletu w skroń. Umiera dopiero następnego dnia o 12 w południe. Zostaje pochowany w ubraniu w którym pierwszy raz spotkał Lotte. Mam nadzie ze o to chodzi,licze na naj!
