Mikołaj Gomółka, Gomulka, Gomolca (ur. ok. 1535 w Radoszkach pod Sandomierzem, zm. po 30 kwietnia 1591, najprawdopodobniej 5 marca 1609 wJazłowcu) – polski kompozytor renesansowy i instrumentalista. Syn mieszczan sandomierskich, Tomasza i Katarzyny Gomółków, był od 1545 chłopcem-śpiewakiem w gronie paziów króla Zygmunta Augusta. W 1548 rozpoczął naukę muzyki u Jana Klausa, jednego z królewskich fistulatorów, grającego na instrumentach dętych drewnianych. Odtąd datuje się jego przynależność do tego zespołu, początkowo w charakterze ucznia (1548-1550), a od 1558 jako pełnoprawnego instrumentalisty; zapewne uczył się przy tym nie tylko gry na fletach i instrumentach stroikowych, gdyż zaliczano go wówczas do grupy zwanej „fistulatores Itali”, której członkami byli w zasadzie muzycy grający na instrumentach strunowych i organach. W okresie nauki przebywał z dworem królewskim w Krakowie, Wilnie, Knyszynie, a w 1552 także w Piotrkowie(w czasie sejmu), Gdańsku i prawdopodobnie u ks. Albrechta Hohenzollerna w Królewcu. Kapelę Zygmunta Augusta opuścił 16 sierpnia 1563; w ciągu ostatnich dwóch lat być może udzielono mu płatnego urlopu. W czasie pobytu na dworze musiał zetknąć się z takimi kompozytorami jak Wacław z Szamotuł, Marcin Leopolita czy Valentin Bakfark. Był on fantastycznym kompozytorem epoki Renesansu - skomponował utwór " Kleszczmy Rękoma " na chór mieszany , wykazał się wielką twórczością i talentem.
