Róg (waltornia) - włoska nazwa corno. Instrument dęty blaszany. W dawnych czasach instrumenty te wykonywano z rogów zwierzęcych i używano do grania sygnałów podczas polowań. Współczesny róg, zwany często waltornią, jest zwiniętą metalową rurą, przy końcu mocno rozszerzoną. Trzy wentyle obsługuje lewa ręka grającego. Skala rogu jest rozległa. Jest to instrument transponujący. Obecnie używa się przede wszystkim waltorni F. Gra na instrumencie jest trudna, ale wszelkie niedogodności nauki rekompensuje jego szlachetne brzmienie. Wielu kompozytorów powierzało waltorni granie śpiewnych, lirycznych melodii. Pięknie brzmia na rogu sygnały myśliwskie. CIEKAWOSTKA: Jeśli wyprostujemy waltornię, będzie ona miała ponad 3,5 m dlugości. Mam nadzieję, że pomogłam. Pozdrawiam! ;-)
Róg, inna nazwa waltornia – muzyczny instrument dęty blaszany. Do tej samej rodziny instrumentów należą między innymi trąbka, puzon oraz tuba. Strój rogu jest nieco niższy niż puzonu i obejmuje zakres dźwięków muzycznych od B1 (B1 brzmiącego – oktawy kontra dla rogu podwójnego, współcześnie używanego F/B) do f2 (f dwukreślnej oktawy brzmiące dla rogu F/B). Istnieją również inne odmiany rogu o wyższej skali lub nieco odmiennej barwie dźwięku. Najbardziej pierwotną formą rogu był prawdopodobnie róg pochodzenia zwierzęcego, przeważnie bawoli lub barani. Świadczy o tym jego nazwa (nie tylko w języku polskim). Także we francuskim cor, włoskim corno, hiszpańskim cuerno, angielskim horn, niemieckim Horn lub Waldhorn (z tego ostatniego wywodzi się alternatywna nazwa polska – waltornia). Z powodu prymitywnej budowy i braku ustnika skala takiego rogu była niewielka, ograniczająca się do jednego lub najwyżej kilku dźwięków. Z czasem zaczynały powstawać rogi metalowe, używane przez pasterzy i myśliwych, a także wykonane z metali szlachetnych – złota i srebra oraz z kości słoniowej, z których korzystało rycerstwo i możni na polowaniach. W Polsce uczy się na niej grać ok. 3000 młodych zdolonych osób .
