1. Znaki chromatyczne: - krzyżyk - podwyższa dźwięk o półtonu (dodajemy do nazwy dźwięku końcówkę -is) np. fis, cis itd. - bemol - obniża dźwięk o półtonu (dodajemy do nazwy dźwięku końcówkę -es), ges, fes itd., wyj. b zamiast hes. Bemol przy kluczu odnosi sie do całego utworu w danej tonacji np. bemol b - zamiast h wykonujemy b we wszystkich rejestrach (oktawach). - kasownik - niweluje znaczenie krzyżyków i bemoli. Nuty podpisujemy literowo lub solmizacyjnie, biorąc pod uwagę klucz występujący na początku pięciolinii, ich położenie, znaki chromatyczne itp. Zapis gamy w kluczu wiolinowym z podpisanymi nazwami - w załączniku. 2. Jazz jest jednym z największych fenomenów muzycznych i kulturowych XX wieku. Zrobił zawrotną karierę na całym świecie. Jest to rodzaj artystycznego muzykowania w wyniku zetknięcia Murzynów z muzyke europejską. Instrumentarium, meoldyka i harmonika wywodzą się z muzyki europejskiej. Rytmika, frazowanie, kształtowanie dźwięku wywodzą się z muzyki afrykańskiej. Spontaniczność muzyki jazzowej polega na swobodnej improwizacji, czyli na tworzeniu muzyki „na żywo”, na bieżąco, podczas koncertu, wykorzystując odpowiednią skalę muzyczną, harmonię i dostosowując się do wykonywanej muzyki pozostałych członków zespołu. 3. I. J. Paderewski (ur. w 1860 r. w Kuryłówce, zm. w 1941 r. w Nowym Jorku) to polski kompozytor, polityk, premier Polski, a także działacz niepodległościowy. Jego postać kojarzy nam się głównie z jego działalnością wirtuozowską i społeczno-polityczną. Wobec ogromu zasług Paderewskiego jako artysty-wykonawcy i gorącego patrioty, jego twórczość kompozytorska pozostaje w cieniu, mimo bezsprzecznie dużej wartości. Życie i działalność artysty przeniknięte były jedną naczelną ideą: służyć swemu narodowi i ojczyźnie. Idei tej był wierny aż do śmierci. Jak wielką rolę spełniał dla kraju i jakie miał zasługi potwierdzają słowa jednego z amerykańskich polityków: „ Polska w jego osobie miała najlepszego adwokata swej niepodległości, potrafił on bowiem łączyć męża stanu, geniusz muzyczny, które z wysokimi mu kwalifikacjami pozwoliły wykorzystać udział Stanów Zjednoczonych w wojnie dla narodowych celów Polski”. 4. Instrumenty dęte – aerofony należą do jednych z najstarszych instrumentów na świecie. Już w starożytności znane były instrumenty dęte, których udoskonalone formy przetrwały aż do dziś. Źródłem dźwięku w tych instrumentach jest pobudzany do drgań słup powietrza w piszczałce ( każdy instrument dęty jest piszczałką ). Piszczałki dzielą się na wargowe i stroikowe. Ten podział został spowodowany sposobem zadęcia. Wysokość dźwięku w piszczałce zależy od jej długości i od tego, czy jest otwarta, czy zamknięta. Zmianę długości piszczałki można osiągnąć, wprowadzając system wentyli, klap i suwaków ( w zależności od typu instrumentu ). Różnica barwy poszczególnych instrumentów dętych wynika z materiału, jakiego użyto do ich wyrobu. Instrumenty dęte dzieli się na drewniane i blaszane. O podziale decyduje ustnik. Flet, obój, fagot, klarnet, saksofon zalicza się do grupy drewnianej, a trąbkę, puzon, róg, tubę – do blaszanej. Instrumenty dęte drewniane Instrumenty wargowe to takie, w których zadęcie polega na kierowaniu strumienia powietrza na wargę. Rozróżnia się dwa typy: podłużne – trzymane w czasie gry pionowo oraz poprzeczne – trzymane poprzecznie. (przykjład - flety) Instrumenty stroikowe posiadają stroik wywołujący drganie słupa powietrza (pojedynczostroikowe - klarnet, saksofon i odmiany, podwójnostroikowe - obój, fagot i ich odmiany) Instrumenty dęte blaszane zbudowane są z metalu (mosiądzu). Cechą wielu instrumentów tej grupy jest zastosowanie wentyli, które włączają do obwodu instrumentu dodatkowe rurki. Za pomocą wentyli wydłużany jest słup powietrza grgający w rurze fonicznej. Natomiast w puzonie temu celowi służy suwak. Pozdrawiam.
