Opisz wpływ działalności człowieka na zmiany zachodzące w składzie powietrza atmosferycznego. 

Biosfera - strefa zamieszkała przez organizmy żywe (troposfera - najniższa warstwa ziemi, litosfera - skały na ziemi, hydrosfera - wody). Główne zanieczyszczenia powodujące degradacje środowiska stanowi przemysł, transport, rolnictwo i gospodarka komunalna. Zanieczyszczenia atmosferyczne to głównie pyły, gazy. Są one niekorzystne dla człowieka, zwierząt, roślin. Gleby - metale ciężkie, odpady, ścieki, kwaśne deszcze. W wodzie podobnie. Wspomnę tu o zmianach niekorzystnych dla biosfery. Konflikt człowieka z przyrodą zaczął się stosunkowo niedawno. Do niedawna była równowaga między przyrodą a działalnością człowieka. Dopiero rozwój przemysłu, a szczególnie w XX wieku doprowadził do degradacji środowiska. Do procesów zagrażających przyrodzie należy karczowanie lasów (zatrzymują wilgoć, produkują tlen...) - wzrost dwutlenku węgla w powietrzu powoduje wzrost temperatury - topienie lodowców, a w konsekwencji zalanie Ziemi, - degradacja gleb, pustynnienie obszarów zwł. Afryki, kwaśne deszcze, - deficyt - brak wody, - substancje trujące w powietrzu - zagrożenie lasów, - wzrost zanieczyszczenia wód zagrażający życiu flory i fauny. Należy pamiętać, że możliwości produkcyjne biosfery są ograniczone. Nadmierna eksploatacja zasobów przyrody powoduje szybkie wyczerpanie zasobów leśnych (Europa, lasy Ameryki Płn. i płn. Azji). Degradacja środowiska to niszczenie środowiska naturalnego wywołane złą, bezmyślną działalnością człowieka. Ma ona ogromny wpływ na szatę roślinną i świat zwierzęcy. Na szatę roślinną mają wpływ następujące procesy: -karczowanie lasów (oczyszczają powietrze), -degradacja gleby, kwaśne deszcze, metale ciężkie, odpady, ścieki, -zatrucie wód - ścieki, odpady, kwaśne deszcze, -zatrucie powietrza pyłami, gazami. Jeśli niema roślin ginie częściowo życie zwierząt. Powyższe procesy nie tylko niszczą szatę roślinną, główne pożywienie zwierząt ale także przyczyniają się do ginięcia zwierząt.  

Początkowo atmosfera naszej planety składała się z najlżejszych frakcji pierwotnej materii Układu Słonecznego – wodoru i helu. Jednak stosunkowo szybko (w skali geologicznej) ta pierwotna atmosfera uległa rozproszeniu na skutek gwałtownych procesów geologicznych, zderzeń z planetoidami i oddziaływania z wiatrem słonecznym. W jej miejsce pojawiły się gazy uwalniane z głębi uformowanej już skorupy ziemskiej: dwutlenek węgla, para wodna, amoniak i pewna ilość azotu. 3–4 miliardy lat temu pojawiły się na Ziemi pierwsze bakterie. Ich gwałtowny rozwój, oraz późniejszy rozwój innych organizmów, spowodował pojawienie się w atmosferze tlenu. Ilość tlenu stopniowo wzrastała na skutek zachodzącej w tych organizmach fotosyntezy, powodującej zamianę dwutlenku węgla w tlen. Zatem malała ilość CO2, natomiast wzrastała ilość O2 i azotu, który był uwalniany przez bakterie z amoniaku. Istnieją przesłanki aby sądzić, że działalność człowieka, poczynając od czasów rozwoju rolnictwa – zamiany lasów w pola uprawne i rozwoju hodowli zwierząt, spowodowała odwrócenie się tendencji i ponowny stopniowy wzrost ilości dwutlenku węgla i metanu w atmosferze. W dobie rewolucji przemysłowej i dalszego industrialnego rozwoju naszej cywilizacji, procesy te uległy gwałtownemu przyspieszeniu. Zasoby paliw kopalnych są wystarczające do osiągnięcia tego poziomu, a nawet przekroczenia po roku 2100, o ile węgiel, piaski bitumiczne bądź klatrat metanu będą powszechnie używane