1) 1.podłoże 2.Sytuacja na froncie wschodnim przed bitwą 3.Siły i plany III Rzeszy 4.Siły i plany ZSRR 2)10 sierpnia. Z meldunku wewnętrznego „Kowala” do „Rafała” "Stosunek do Powstania. Postawę i nastroje społeczeństwa cechują w pierwszym rzędzie ich zmienność i nerwowość pozostające w zależności od przebiegu i wiadomości o sytuacji wojskowej i politycznej Powstania. W związku z przedłużaniem się akcji pozytywny, jeśli nie entuzjastyczny stosunek do Powstania w chwili jego wybuchu, zaczyna ulegać pewnej rewizji. Zaczynają się pojawiać pierwsze objawy krytyki. Fakt, że Powstanie trwa już 9 dni powoduje pojawienie się w tej chwili zarzutów o jego przedwczesność oraz wyrażenie obaw i niepewności o dalsze jego losy. Większość społeczeństwa bowiem wyobrażała sobie, że Powstanie nie potrwa dłużej jak 5-6 dni poczym do Warszawy wkroczą wojska sowieckie. Brak rozstrzygnięcia do chwili obecnej powoduje dezorientację i depresję. Depresja wynika z poczucia osamotnienia i braku pomocy ze strony: 1)Rządu RP , 2)Aliantów, 3)Sowietów.(....) Stosunek do AK. Społeczeństwo, które wykazało nie tylko bezwarunkowo pozytywny stosunek do AK, ale także wielką ofiarność i pomoc dla naszych oddziałów wojskowych, znajduje już obecnie także i słowa krytyki pod adresem AK. Przyczyną tego są : a)rekwizycje często bezprawne mające posmak zwykłego rabunku, b)nietaktowne zachowanie się członków AK wobec ludności przy pełnieniu funkcji bezpieczeństwa (natrętne a nieudolne legitymowanie nie rzadko połączone z biciem osób cywilnych doprowadziło w niektórych miejscach do użycia pod adresem żołnierzy AK – obelżywego określenia „polskie Gestapo”), c) używanie przez żołnierzy a nawet oficerów alkoholu w nadmiernej ilości."
