Drodzy Rówieśnicy - Kochani Ludożercy! Na wstępie mojego listu, pragnę Was powiadomić, bo być może tego nie zauważacie - jesteście "ludożercami"! Każdy z nas czasami nim bywa. Mówiąc "ludożerca" nie mam oczywiście na myśli kogoś, kto zjada ludzi - chodzi mi o metaforę. Metaforycznie ludożerca to osoba myśląca egoistycznie, traktująca innych z góry, jak gorszych od siebie. Za takie wywyższanie się nic od życia nie dostaniemy. Potwierdzeniem mojego zdania jest wiersz Tadeusza Różewicza, który jest zwrócony do nas - ludzi nie mogących myśleć wyłącznie o sobie! Opowiada on o tym, żeby: ustąpić miejsca w autobusie, nie deptać słabszych, nie zgrzytać zębami, nie wykupować wszystkich świec, sznurowadeł i makaronu. Autorowi chodzi tutaj o to, żebyśmy nie byli samolubni, abyśmy zmienili nasz tok rozumowania i przestali mówić, myśleć i zachowywać się tak, jakbyśmy byli pępkiem świata. Jeżeli będziemy się zachowywać w ten sposób możemy stracić bardzo wiele. Nie będziemy mieć przyjaciół, bo nikt nie chce się zadawać z osobami, które mówią cały czas o sobie i nie słuchają innych. Gdyby wszyscy byli "ludożercami", wszyscy szli by do celu po trupach i nigdy by nie ustępowali - świat byłby dużo gorszy. Na pewno byłoby więcej wojen, sprzeczek. Naszczęście istnieją też ludzie dbający także o innych, nie tylko o siebie. Więc proszę i Was, moi drodzy, zacznijcie oglądać się za siebie, może ktoś potrzebuje Waszej pomocy? Proszę Was, nie bądźcie ludożercami! --------------- podpis
