Stanisław Wokulski, bohater „Lalki“ Bolesława Prusa nieszczęśliwie zakochał się w arystokratce Izabeli Łęckiej. Jednak można znaleźć pozytywne aspekty tej wyniszczającej miłości.
Wokulski , kupiec galanteryjny po raz pierwszy zobaczył Izabelę w teatrze i zakochał się w niej od pierwszego wejrzenia. Jego życie diametralnie się zmienia, nabiera sensu, gdyż do tej pory wiódł nudne życie kupca, które było jałowe i monotonne. Tym bardziej po śmierci żony wiódł samotne życie. Miłość do Łęckiej przebudziła go z „letargu“i stała się motywem budującym.
Żeby zdobyć względy ukochanej stara się pomnożyć swój majątek. Jedzie więc do Bułgarii na wojnę, by robić tam interesy, z której wraca z dużymi pieniędzmi. Udaje mu się zdobyć przychylność jej ojca Tomasza Łęckiego, co otwiera mu drogę na salony arystokracji. Zdobywa przychylność prezesowej Zasławskiej. Zakłada też Spółkę do handlu z cesarstwem.
Tym samym zaczyna dbać o swój wygląd, zmienia garderobę i kupuje nowy powóz, bywa w teatrze, a nawet uczy się języka angielskiego.
Jednak mimo tego, że dzięki swojemu majątkowi „wszedł“ na salony arystokracji nadal był dla nich tylko kupcem. To, że był przez nich przyjmowany nigdy nie sprawiło, że uważali go za równego sobie.
Ta niezdrowa miłość nauczyła go realnie patrzeć na swoją wybrankę, która jedynie bawiła się nim i w końcu zdradziła. W pierwszym odruchu Wokulski próbuje popełnić samobójstwo, ale później odcina się od wszystkiego, sprzedaje sklep i udaje się w nieznanym kierunku.
Miłość to piękne uczucie, motywujące do działania, nadające życiu sens. Początkowo tak było z Wokulskim, jednak później stała się jego udręką i cierpieniem, które niemal doprowadziło do tragedii.
