"Na lipę" Gościu, siądź pod mym liściem, a odpoczni sobie! Nie dojdzie cię tu słońce, przyrzekam ja tobie, Choć się nawysszej wzbije, a proste promienie Ściągną pod swoje drzewa rozstrzelane cienie. Tu zawżdy chłodne wiatry z pola zawiewają, Tu słowicy, tu szpacy wdzięcznie narzekają. Z mego wonnego kwiatu pracowite pszczoły Biorą miód, który potem szlachci pańskie stoły. A ja swym cichym szeptem sprawić umiem snadnie, Że człowiekowi łacno słodki sen przypadnie. Jabłek wprawdzie nie rodzę, lecz mię pan tak kładzie, Jako szczep napłodniejszy w hesperyjskim sadzie. a) apostrofa - Gościu, siądź pod mym liściem, a odpoczni sobie! b) uosobienie - siądź pod mym liściem, przyrzekam ja tobie, wdzięcznie narzekają, pracowite pszczoły c) epitet - proste promienie, rozstrzelane cienie, chłodne wiatry, wonnego kwiatu, pracowite pszczoły, pańskie stoły, cichym szeptem, słodki sen, szczep napłodniejszy d) porównanie - jabłek wprawdzie nie rodzę, lecz mię pan tak kładzie, jako szczep napłodniejszy w hesperyjskim sadzie.
