Głównym bohaterem opowiadania jest Zosia. W małej wsi mieszkała dziewczynka o imieniu Zosia.Dziewczynka miała 12 lat a jeszcze nigdy nie obchodziła świąt.Mieszkała w domu dziecka.Tam nikt nie słyszał o świętach.Szczęście się do niej uśmiechneło.W nocy przyszedł mały aniołeczek.Miał na imię Dawid.Dawid chciał zapoznać dziewczynkę z nawykami świątecznymi.Aniołek postanowił,że polecą do ludzi biednych.Na początku wyprawy zajrzeli do starych,opuszczonych domów.Znajdowali się tam biedni,starzy oraz chorzy ludzie. Święta u biednych wyglądało tak: wyjeli kawałek chleba i zaczeli się nim dzielić.Aniołek powiedział,żeby polecieć do tych którzy mają ale nie stać ich na prezenty dla siebie.Wlecieli do środka jednego z domów ujżeli ładnie udekorowany stół na którym pachniały różne potrawy.Rodzina siadła do stołu.Odmówili modlitwę i zasiedli do stołu.Zosia powiedziała,że chce polecieć do trzeciego miejsca.Udali się do rodzina, która oczekiwała na kogoś.Właśnie w tej chwili aniołek powiedział Zosii,że ci państwo którzy na kogoś oczekują to nowa rodzina.Zosia tak się ucieszyła,że porzegnała się z aniołkiem i zapukała do domu.Rodzina zorientowała się,że to jest ich nowa córeczka. Zosia znalazła swój prawdziwy dom.
