napisz notatke o polskich tańcach narodowych. plis!

Polskie tańce narodowe wywodzą się z tańców ludowych. Każdy region miał swoje tańce i przyśpiewki, które przedstawiały codzienną pracę i warunki życia danej okolicy. Przy dźwiękach chłopskiej kapeli tańczono rozmaite tańce, które z czasem zawędrowały z wiejskich chat na dworskie salony. Kilka z nich zyskało popularność niemal w całym kraju. W XIX wieku z najbardziej znanych tańców ludowych wybrano te, które były charakterystyczne dla kultury polskiej. Miano polskich tańców narodowych zyskały: polonez, mazur, oberek, kujawiak i krakowiak.Polonez - w dawnych czasach należał do dworskiego ceremoniału. Korowód, prowadzony przez najznakomitszą parę, przechodził przed królem posuwistym, dostojnym krokiem. W ciągu następnych stuleci poloneza tańczono podczas wielu ważnych uroczystości, często na ich otwarcie.Mazur - wywodzi się prawdopodobnie z Mazowsza. Na wsi nazywano go mazurkiem, a gdy pojawił się na dworach, nadano mu "poważną" nazwę. Rozpoczynał się najczęściej w kole gromadzącym wszystkie pary - wodzireja. To on nadawał kolejność przeróżnym figurom.Oberek - nazwa tańca pochodzi od najbardziej charakterystycznej dla niego figury - obrotów. Tańczące pary bardzo szybko wirują wokół własnej osi. Tancerze od czasu do czasu wykonują popisowe skoki, przyklękają, przytupują i pokrzykują.Kujawiak - melodia tego tańca jest tęskna, rzewna, a rytm - płynny. Jego charakter podkreśla kołysanie i spokojne obroty tańczących par. Krakowiak - wywodzi się z terenów położonych w pobliżu Krakowa. W krakowiaku pary tańczą jedna za drugą krokiem dosuwanym. Tancerze wykonują podskoki, przytupy, hołubce i kroki krzesane.