opisz funkcje wsi kture pojawiaja sie w krajach wysoko rozwinietych

Naczelną własnością społeczeństwa jest struktura społeczna. Przejawia się to m. in. w formie podziałów społecznych, hierarchii, układzie ról, pozycji społecznych. Według Stanisława Ossowskiego struktura społeczna to system międzyludzkich dystansów, hierarchii, stosunków, zależności wynikających z podziału funkcji i stosunków władzy. mikrostruktura – siec powiązań między elementarnymi składnikami życia społecznego makrostruktura – siec powiązań między złożonymi obiektami społecznymi (które same posiadają strukturę) Społeczeństwo składa się z wielości różnych grup i zbiorowości. Cztery poziomy strukturalizacji świata społecznego, wyróżnione analitycznie, posiadające własną specyfikę: społeczeństwo globalne (społeczeństwo jako całość), analiza socjologiczna dotyczy budowy, struktury, mechanizmów rozwoju społecznego (statyka i dynamika społeczna); powstają tzw. „wielkie teorie socjologiczna”; wielkie grupy i zbiorowości społeczne oparte na specyficznym typie więzi, np. grupy zawodowe, partie polityczne, zbiorowości etniczne - makrogrupy; małe grupy społeczne, np. rodzina, grupy rówieśnicze, małe społeczności lokalne; poziom jednostkowy, poziom aktora społecznego, jego zachowania i interakcje, motywy działania, problem tożsamości, jaźni.  Podział na makrostrukturę i mikrostrukturę zakorzeniony jest w socjologii. Klasycy socjologii przyjmowali perspektywę holistyczną (całościową), akcent spoczywał na makrostrukturach społecznych (narodzie, państwie, gospodarce). Współczesne teorie socjologiczne głównym przedmiotem analiz uczyniły problem aktora społecznego, jaźni, osobowości – problem jednostki na tle społeczeństwa. Paradygmaty współczesnych teorii: normatywny (funkcjonalizm), interpretatywny (interakcjonizm symboliczny, fenomenologie), pomostowy (współczesna próba syntezy poprzednich paradygmatów). Rzeczywistość społeczna jest niepodzielna, natomiast socjologia może się dzielić, opisywać rzeczywistość z różnych punktów widzenia.   Socjologia analizuje nierówności używając pewnych pojęć: klasa społeczna, warstwa społeczna – pojęcia różnie definiowane, istnieje pytanie, czy pojecie klasy społecznej jest pojęciem o charakterze ogólnym czy historycznym; stratyfikacja społeczna (łac. stratum – warstwa), istota stratyfikacji polega na nierównej dystrybucji przywilejów, upośledzeń, wpływów, podporządkowania, co powoduje, że jednostki pozostają wobec siebie w relacji niższości i wyższości (Pitrim Sorokin); zawód (profesja), zróżnicowanie społeczno – zawodowe, pojęcie węższe od klasy społecznej. Istnieje hierarchiczny podział na grupy społeczno – zawodowe: klasa kierownicza w organizacji przedsiębiorstw, a także wysocy urzędnicy państwowi – elita władzy, wolne zawody, specjaliści – inteligencja; technicy i specjaliści średniego szczebla (średnie zawodowe wykształcenie); urzędnicy średniego i niższych szczebli; pracownicy usług i placówek handlowych; rolnicy, robotnicy rolni; robotnicy wykwalifikowani; robotnicy niewykwalifikowani. Zróżnicowanie społeczne – podział społeczny ma pewne cechy, które uznaje się za ważne. Różnice biologiczne i społeczne mają wpływ na szanse życiowe ludzi a także na sferę tożsamości i samoidentyfikacji jednostki. Różnice społeczne ważne są w zbiorowym życiu ze względu na społeczny podział pracy, leżą u podstaw wielości ról społecznych. Aby mówić i nierównościach społecznych musi wystąpić coś więcej, niż tylko zróżnicowanie, a mianowicie hierarchiczne uporządkowanie, kiedy jedni mają lepszy dostęp do dóbr, niż inni. Przejawami tego są nierówności materialne, nierówności w dostępie do władzy, prestiż społeczny – są to najistotniejsze płaszczyzny nierówności. Inną jest płaszczyzna stylu życia, uczestnictwa w kulturze, wykształcenia. Każda jednostka jest usytuowana na różnym poziomie płaszczyzny bogactwa, prestiżu itd. Z tego wynikają zbieżności i rozbieżności czynników prestiżu społecznego. Bada się skutki społeczne i psychologiczne tych rozbieżności.  Równości i nierówności przejawiają się w różny sposób: równość/nierówność wobec prawa (istnieje fundamentalna idea równości wobec prawa – wszyscy są równi z natury – zapisana w Deklaracji Praw Człowieka i Obywatela z czasów Rewolucji Francuskiej, ludzie rodzą się i umierają wolni i równi wobec prawa, jest to podstawa demokracji liberalnych, zasada nie zawsze przestrzegana); równość/nierówność szans życiowych (idea równości szans – kolejna reguła liberalnych demokracji, jeśli nierówności istnieją, to ich uzasadnieniem może być tylko to, że ludzie różnią się naturalnymi talentami, pracowitością itd.); Współczesnym uzasadnieniem nierówności jest teoria merytokracji, która opiera się na formule:  IQ + effort = merit, zasadę te uważa się sprawiedliwą, gwarantującą sprawiedliwość społeczną – im więcej dajesz społeczeństwu, tym więcej otrzymujesz); Dostęp do rozmaitych dóbr zależy często od czynników dziedzicznych. Jak zauważył Pierre Bourdieu, istnieje kapitał kulturowy, który jednostka otrzymuje od rodziny (np. poprzez dbałość o rozwój intelektualny, kulturalny jednostki, odpowiednia socjalizację, język, jakim się posługiwano , kształtowanie aspiracji edukacyjnych). Ponadto dziedziczymy także kondycję materialną oraz kapitał społeczny, czyli sieć dobrych kontaktów, koneksji, które mogą być przydatne dziecku w jego karierze. Mechanizm dziedziczenia społecznego powoduje, że teoria merytokracji w praktyce nie zawsze jest spełniania. Zasada równości szans nigdy nie jest w stu procentach spełniana, jest to z wielu względów niemożliwe, bo społeczeństwo nie jest w stanie kontrolować wszystkich czynników wywołujących nierówność szans – heterogeniczność jest więc stałą cechą społeczeństwa. Pojęcie równości szans znalazło największy wyraz w badaniach nad ruchliwością społeczną (czy ludzie z niższych warstw mają takie same szanse na awans i degradację społeczną, jak inni?). równość/nierówność warunków życiowych (idea ta charakterystyczna jest dla myśli lewicowej, socjalistycznej – krytykując merytokratyczną regułę równości twierdzi się, że równość szans nie produkuje automatycznie równych warunków życiowych. Każdy człowiek niezależnie od zdolności i wkładu pracy powinien w takim samym stopniu uczestniczyć w podziale dóbr – jest to stanowisko skrajnego egalitaryzmu.).       to chyba to nie jestem dokładnie pewna :)