W chwili obecnej najbardziej optymalną i uzasadnioną ekonomicznie koncepcją jest decyzja o budowie terminala gazu LNG w Świnoujściu. W tym zakresie należy podkreślić kilka faktów. Po pierwsze, technologia budowy i użytkowania terminali gazu LNG została już dostatecznie sprawdzona w praktyce. Po drugie, ilość gazu jaką Polska mogłaby importować przy wykorzystaniu gazoportu (od 2,5 do 7,5 mld m3 gazu ziemnego rocznie), pozwoliłaby w 17,6 - 52,8% pokryć krajowe zapotrzebowanie na gaz. Po trzecie, duża rozpiętość w zakresie gazu importowanego przez gazoport (nawet 5 mld m3) pozwala na regulowanie dostaw surowca, w zależności od popytu na rynku krajowym. Poniższy dokument stanowi próbę syntetycznej analizy polityki Polski w zakresie dywersyfikacji dostaw gazu ziemnego, ze szczególnym uwzględnieniem oceny rozwiązań alternatywnych w tym zakresie. W pierwszej części dokumentu, po słowie wstępnym, zdefiniowany zostanie problem, jakim jest dywersyfikacja dostaw gazu ziemnego do Polski. Argumentacja w zakresie konieczności podejmowania działań na rzecz dywersyfikacji zostanie poprzedzona krótką charakterystyką obecnego systemu zaopatrzenia Polski w gaz ziemny. W drugiej części dokumentu zostaną przedstawione i ocenione trzy koncepcje dywersyfikacji dostaw gazu ziemnego do Polski: po pierwsze, koncepcja zwiększenia wydobycia gazu ziemnego ze złóż krajowych; po drugie, koncepcja budowy / przyłączenia się do nowych gazociągów; po trzecie, koncepcja budowy gazoportu w celu importu skroplonego gazu ziemnego (LNG - liquefied natural gas). Przy omawianiu trzech wyżej wymienionych koncepcji, a w ich ramach poszczególnych projektów, nie uwzględniono tych projektów, które pozostają martwe, Polska w nich nie uczestniczy lub nie stwarzają realnej alternatywy w zakresie dywersyfikacji dostaw gazu. W trzeciej części dokumentu zawarte zostaną konkluzje i rekomendacje w zakresie tematu niniejszej pracy. Za najbardziej optymalną i uzasadnioną ekonomicznie koncepcję uznano decyzję o budowie terminala skroplonego gazu ziemnego w Świnoujściu. Koncepcja ta pozwala nie tylko na rzeczywistą dywersyfikację dostaw gazu ziemnego pod względem źródeł pochodzenia surowca, ale także – dzięki obowiązującym w tej materii rozwiązaniom technicznym – na regulowanie podaży gazu na rynku krajowym w zależności od zapotrzebowania.
Wykaż konieczność dywersyfikacji kierunków importu gazu ziemnego i ropy naftowej
Odpowiedź
Dodaj swoją odpowiedź