"Znaczenie różnic kulturowych w funkcjonowaniu organizacji"  może ktos doradzić ?

Definicji kultury jest chyba tyle, ilu jej uczestników. Każdy ma swoje wyobrażenie o tym, czym jest kultura i w czym się przejawia. Wśród badaczy także nie ma jednoznaczności. Nie istnieje jedna, „słuszna" definicja kultury. Są natomiast definicje szczególnie często cytowane. Jedną z nich zawdzięczamy słynnemu holenderskiemu badaczowi kultur Geertowi Hofstede. Brzmi ona: „kultura jest kolektywnym zaprogramowaniem umysłu, które wyróżnia jedną grupę społeczną od innych". Hofstede twierdzi, że umysł każdego człowieka jest zaprogramowany. To zaprogramowanie jest częściowo wspólne dla grup ludzi, a częściowo unikatowe, właściwe konkretnej osobie. Hofstede wyróżnia trzy główne sposoby za¬programowania: poziom uniwersalny, kolektywny i indywidualny. Poziom uniwersalny zaprogramowania umysłowego obejmuje potrzeby bezpieczeństwa, społeczne, uznania i samorealizacji, i jest identyczny dla wszystkich ludzi. Najprawdopodobniej potrzeby te są przekazywane genetycznie. Poziom kolektywny zaprogramowania umysłowego jest wspólny dla grup społecznych: narodów, mieszkańców konkretnego regionu, przedstawicieli określonej profesji czy organizacji. Jest wyuczony, nabyty. Jest „programem" przekazywanym przez „starych" uczestników „nowym", z pokolenia na pokolenie. Sprzyja identyfikacji z grupą, zapewniając jej spójność. Jest tym, co „odpowiada" za odrębność grupy pod względem jej otoczenia. Poziom indywidualny jest charakterystyczny dla jednostki ludzkiej, obejmuje jej osobowość. „Program" jest w tym przypadku unikatowy — nie ma bowiem dwóch identycznych osób. Jest także w pewnym stopniu uwarunkowany genetycznie Hofstede G.,2000. W 1951 r. dwoje badaczy, Kluckhohn i Kroeber, zebrało ponad 150 różnych definicji opisujących treść pojęcia kultury. Na ich podstawie sformułowali własną syntetyczną definicję. Według nich, kultura „sprowadza się do schematycznych sposobów myślenia, odczuwania i reagowania, nabytych i przekazywanych głównie poprzez symbole, będące tworami grup ludzi i zawierające konkretyzacje w postaci artefaktów; samo sedno kultury stanowią tradycyjne wyobrażenia, a w szczególności przypisane im wartości. Pod wieloma względami kultura przypomina osobowość", jest specyficzną osobowością społeczeństwa. Małgorzata Bartosik – Purgat 2006 prezentuje ciekawe ujęcie kultury narodowej poprzez przedstawienie jej w postaci „góry lodowej”. Podstawowe elementy kultury narodowej, tzn. muzyka, sztuka, literatura, kuchnia, stroje, architektura, maniery rytuały oraz inne zachowania widoczne na zewnątrz, stanowią szczyt „góry lodowej”, czyli to, co wystaje ponad powierzchnię wody. Elementy te stanowią część kultury narodowej, którą można zobaczyć, usłyszeć dotknąć czy posmakować (tzw. kultura powierzchniowa). Pod powierzchnią znajdują się elementy kultury narodowej, trudniej zauważalne podczas pierwszego kontaktu. Stanowią one istotny aspekt w relacjach międzykulturowych za względu na ich rodzaj i charakter. Do tych elementów należą m.in. wartości, religia, symbolika, zwyczaje i obyczaje. Są one niewidoczne na pierwszy rzut oka (kultura głębinowa), ale nie znaczy to, że są one mniej ważne. Wręcz przeciwnie, bardzo często stanowią źródło największych różnic w biznesie międzynarodowym.. Ponadto jest ich znacznie więcej i są bardziej skomplikowane dla osoby spoza danego kręgu kulturowego Bartosik – Purga M.,2006.