Bohr teorię swą oparł na dwu twierdzeniach , zwanych dziś postulatami Bohra. Pierwszy z tych postulatów dotyczył wzajemnego położenia elektronu i jądra atomu wodoru. 1. Elektron w atomie wodoru znajduje się w ciągłym ruchu, może poruszać się tylko po ściśle określonych orbitach kołowych, na których nie może promieniować energii. Tylko takie orbity są dozwolone, dla których iloczyn długości orbity i pędu elektronu jest równy całkowitej wielokrotności stałej Plancka. 2 rmv=nh ; n=1,2,3....... Drugi postulat dotyczy natomiast sposobu promieniowania i pochłaniania energii przez atom. 2. Przejściu elektronu z jednej orbity stacjonarnej na drugą towarzyszy emisja lub pochłoniecie kwantu energii równej różnicy energii elektronu na tych orbitach stacjonarnych. E - E = hf, E=hf Teoria Bohra Na podstawie poznanych postulatów Bohr określił rozmiary dozwolonych orbit elektronowych w atomie wodoru, a także wyjaśnił nieciągłość promieniowania atomu wodoru. Ponieważ elektron w atomie wodoru krąży po orbicie Tak jak planeta wokół Słońca, siła oddziaływania kolu- mbowskiego (Fe) między jądrem (ładunek elementarny dodatni e), a elektronem (ładunek elementarny ujemny –e) musi spełniać rolę siły dośrodkowej (Fr). Zatem: Fe = Fr Równanie Fe = Fr w połączeniu z pierwszym postulatem Bohra pozwala obliczyć promienie orbit elektronowych, jak również prędkości elektronów i energie kinetyczne na tych orbitach. Rozwiązanie tego układu równań względem r daje: Wartość ułamka w powyższym wzorze jest stała i wynosi 0,53*10 m. Zatem dozwolone promienie orbit elektronowych w atomie wodoru są określone równaniem: r = 0,53*10 m*n, n=1,2,3....... Promień pierwszej orbity otrzymujemy przez podstawienie n=1, drugiej przez podstawienie n=2 itd. Rozwiązaniem układu równań względem v pozwala obliczyć energię kinetyczną elektronu na dozwolonych orbitach. Ponieważ elektron dzięki oddziaływaniu z jądrem ma również energię potencjalną Wobec tego całkowita energia elektronu na orbicie wynosi A po podstawieniu wartości za r Widzimy, że energia może przybierać tylko niektóre wartości, wyznaczone wartością liczby n. Z powyższego równania wynika także że najmniejsza wartość energii odpowiada pobytowi elektronu na pierwszej orbicie (n=1). Mówimy wtedy, że atom jest w stanie podstawowym. Na każdej dalszej orbicie energia elektronu jest większa i wtedy atom znajduje się w stanie wzbudzenia. Wzbudzone atomy mają zdolność do promieniowania energii, natomiast by osiągnąć stan wzbudzenia atom musi pochłonąć odpowiednią ilość energii. Równanie używane do obliczenia częstotliwości lub długości fali promieniowanej w przypadku dowolnego przejścia między dwoma dowolnymi dozwolonymi orbitami w atomie wodoru.
