Charakterystyka Julii.

TEMAT: Charakterystyka Julii.

Julia, młoda, czternastoletnia dziewczyna, bohaterka dramatu Szekspira, to postać bardzo charakterystyczna w literaturze. Jej postępowaniem kieruje miłość, która odmienia jej życie i doprowadza ją do śmierci.
Na początku tragedii Julia sprawia wrażenie dobrze wychowanej i posłusznej dziewczyny. Jest bardzo uległa wobec rodziców w sprawie swego zamążpójścia. Z pokorą i szacunkiem wysłuchuje poleceń matki, która zwraca jej uwagę na miłą powierzchowność kandydata. Julia z pewnością wyszłaby za młodzieńca wskazanego przez matkę, gdyby w jej życiu nie pojawił się Romeo. Oczarowana poznanym na balu tajemniczym nieznajomym, dziewczyna zapomina o posłuszeństwie wobec rodziców i planowanym przez nich mariażu.
Pomimo, że Julia poznała pochodzenie nieznajomego, który okazał się należeć do wrogiej rodziny, wywołuje on w dziewczynie silne uczucie, którego nigdy przedtem nie zaznała. Pod wpływem miłości młoda dziewczyna prawdziwą metamorfozę. Niedoświadczona, uległa i posłuszna rodzicielskim nakazom Julia zmienia się w zdecydowaną i pełną wigoru młodą kobietę, która w imię swych uczuć zdolna jest przeciwstawić się całemu światu. Stwierdzając: "muszę kochać przedmiot nienawiści...", decyduje się oddać swe serce ukochanemu. Niezwykła siła uczucia sprawia, że dziewczyna uświadamia sobie, iż życie ma dla niej sens jedynie wówczas, gdy będzie się toczyć u boku Romea” jeżeli żonaty, całun mnie czeka zamiast ślubnej szaty..."
W sławnej scenie balkonowej Julia odważnie objawia ukochanemu swoje uczucia, jest szczera i tego samego oczekuje od Romea. Dwukrotnie zadaje pytanie ukochanemu, czy traktuje ją poważnie i jednocześnie wystawia na próbę jego oddanie, proponując mu małżeństwo. Romeo, choć jest trochę zaskoczony tempem rozwoju wydarzeń, zapewnia Julię gorąco o swej gotowości do ślubu. Ojciec i matka Julii są zaskoczeni buntowniczą postawą córki oraz zbulwersowani jej jednoznaczną odmową ślubu z kandydatem, którego dla niej wybrali. Bardzo widoczna jest w tym okresie metamorfoza, która dokonała się w Julii pod wpływem miłości.
Po wyroku skazującym Romea na wygnanie Julia rozpacza i przyrównuje swe aktualne położenie do stanu śmierci. Ale podbudowana wizytą i pełna nadziei na jego szybkie ułaskawienie i powrót, zdecydowanie przeciwstawia się woli rodziców. Rozświetla ona jej życie i burzy dotychczasowy system wartości wszczepiony dziewczynie przez rodziców.
Nadal jednak Julia czuje się bardzo osamotniona w swoim domu. Daremnie oczekuje pomocy od Marty, jedynej osoby za swego środowiska, która zna jej tajemnicę. Zrozpaczona zwraca się o pomoc do zakonnika. Otrzymuje od niego „napój pozornej śmierci”, dzięki któremu będzie mogła udać swą śmierć, aby uciec do Romea. Napój jest dla niej jedyną szansą na uniknięcie śmiertelnego grzechu dwukrotnych zaślubin i połączenie się z ukochanym. Jednocześnie użycie eliksiru, który jest bardzo silnym środkiem nasennym, jest jedyną szansą na uzyskanie rozgrzeszenia ze strony rozsierdzonych rodziców. Kiedy budzi się z letargu odkrywa, że Romeo naprawdę odebrał sobie życie myśląc, że Julia nie żyje. Wtedy w imię prawdziwej miłości, aby połączyć się z ukochanym w niebie, popełnia „prawdziwe” samobójstwo.
Julia jest jedną z najciekawszych bohaterek tragicznych w historii literatury światowej. Ukazane są jej zmiany i ciągłe przeobrażenia Jej życie kończy się tragicznie. Ten dynamizm osobowości w dramacie Szekspira jest bardzo ważny, czyni ją bowiem interesującą pod względem psychologicznym. W ciągu pięciu dni, z beztroskiej młodej dziewczyny przekształca się w dojrzałą kobietę, która raz przysiągłszy miłość, pozostaje wierna ukochanemu aż do śmierci. Miłość w rozumieniu Julii to lojalność i dążenie do osiągnięcia małżeńskiego szczęścia, chociażby miało ono nastąpić dopiero na "tamtym" świecie.