Zenon Ziembiewicz jest nieźle wychowany, ambitny, rozsądny, inteligentny i pracowity. Ma wspaniałe ideały. Chce nie tylko uczyć się, ale również działać dla dobra całego społeczeństwa, chce walczyć o postęp zacofanego świata. Gdy nie znajduje środków na dokończenie nauki w Paryżu u rodziców, przyjmuje ofertę pracy od redaktora pisma "Niwa" - Czechlińskiego. Do tego kroku popycha go sytuacja, lecz to nie sytuacja decyduje za człowieka o jego losie i o drodze, jaką zamierza kroczyćZenon Ziembiewicz jest nieźle wychowany, ambitny, rozsądny, inteligentny i pracowity. Ma wspaniałe ideały. Chce nie tylko uczyć się, ale również działać dla dobra całego społeczeństwa, chce walczyć o postęp zacofanego świata. Gdy nie znajduje środków na dokończenie nauki w Paryżu u rodziców, przyjmuje ofertę pracy od redaktora pisma "Niwa" - Czechlińskiego. Do tego kroku popycha go sytuacja, lecz to nie sytuacja decyduje za człowieka o jego losie i o drodze, jaką zamierza kroczyć - to on sam jest odpowiedzialny za swoje czyny. Przyjęcie tej pracy przez Zenona powoduje, że zaciąga on u Czechlińskiego wielki dług, którego nigdy nie uda mu się spłacić. Kiedy bohater nawiązuje romans z Justyną Bogutówną, by po jej uwiedzeniu związać się z dziewczyną z "dobrego domu", nie uznaje tego czynu za obrzydliwy? „Słuchaj Elżbieto, nie powinnaś patrzeć na to tak, jak to wygląda. Powiesz, co zechcesz - i tak będzie, jak będziesz chciała. Ale musisz to zrozumieć, ty właśnie musisz, że to nie jest takie pospolite, że tam ona, a tutaj ty. Tak często bywa, ja wiem, ale to tylko pozór jest taki... A dno jest inne." W tym momencie Zenon, który tak krytycznie osądzał ojca, staje się podobny do niego. Chce, aby podobnie jak matka przebaczyła ojcu, Elżbieta przebaczyła jemu. Chce oczyścić w ten sposób swoje sumienie. Informując Elżbietę o zaistniałej sytuacji, mówiąc jej prawdę, nie chce okłamywać ukochanej osoby. Być może jednak chce on tylko zrzucić z siebie ciężar odpowiedzialności i znaleźć wspólnika, z którym mógłby dzielić winę. Zenon, gdy zdaje sobie sprawę, że za chwilę erotycznych słabostek musi zapłacić rachunek, nie stara się uciec od odpowiedzialności, tylko pomaga Justynie. Daje jej pieniądze i możliwość zadecydowania w sprawie przerwania ciąży. Pieniądze jednakże "nie załatwią sprawy", a oddalenie od siebie podjęcia tej właśnie decyzji jest próbą ucieczki od odpowiedzialności i konieczności wypowiedzenia się. Również po przerwaniu ciąży przez Justynę Zenon nie zostawia jej na łasce losu, chce jej pomóc - stara się załatwić dla niej pracę i załagodzić całą sprawę.
Jednym z głównych bohaterów powieści Zofii Nałkowskiej pod tytułem „Granica” jest Zenon Ziembiewicz, syn przedstawicieli zubożałej szlachty – Waleriana i Joanny z Niemirów. Pan Walerian po stracie swojego, jak i żony majątku, dostał posadę rządcy w Boleborzy. Był gospodarzem uczciwym, jednak nieumiejętnym. Już jako uczeń gimnazjum Zenon krytycznie ocenia porządki panujące w jego rodzinnym domu. Gdy patrzył na swojego ojca wiedział, że nie chce w przyszłości stać się podobnym do niego, był świadom tego, że ojciec poza pilnowaniem robót, chodząc po polach z dubeltówką, i uwodzeniem wiejskich dziewcząt - nie robi nic. Wstydził się swoich rodziców, jedynym sposobem ucieczki wydawały mu się być studia zagraniczne ,na które to -starał się zarobić sam, dając korepetycje, . W młodości Zenon miał gęste włosy w ciemnym kolorze. „Jego twarz o garbatym profilu i ascetycznie wydłużonej dolnej szczęce(..)” była „ dla jednych przyjemna i nawet rasowa, dla innych jezuicka i nienawistna.”Noszone przezeń przykrótkie spodnie wskazywały na ubóstwo, nie nosił się zbyt schludnie. Jako student przeważnie nosił powycierany już garnitur, krawata nie uznawał jako obowiązkowy element stroju. Jego podejście do tego , co nosił na sobie zmienił wybór jego osoby na stanowisko prezydenta. Zaczął wyglądać elegancko i dystyngowanie. Wstyd za rodzinę oraz nienawiść do nich było dla Zenona napędem do działania. Już wmłodości chciał być inny, miał postępowe poglądy , chciał zmieniać świat na lepsze, jednak jego priorytetem była ucieczka z rodzinnej Boleborzy. Po ukończeniu szkoły dostał się na studia w Paryżu. Przed ostatnim rokiem swojej nauki , w wakacje, przyjechał w rodzinne strony. Chciał prosić rodziców o wsparcie materialne. Nie miał pieniędzy na opłacenie ostatniego roku na uniwersytecie. Niestety rodzice nie byli w stanie mu pomóc. Wielkim ratunkiem zdawałaby się być propozycja Czechlińskiego, założyciela pisma pod nazwą „Niwa”. Jednak wymagało to od Zenona kompromisów. Stał się oportunistą i konformistą, dla korzyści materialnej zaczyna pisać artykuły, które były zupełnie sprzeczne z jego poglądami, ale zgodne z oczekiwaniami redaktora. Starał się być takim, jakiego widzieć go chcieli ludzie, od których miała w przyszłości zależeć jego kariera. Dzięki temu awansował . W czasie tych samych wakacji Zenon zapoznaje się i nawiązuje romans z 19 letnią wówczas Justyną Bogutówną. Przed powrotem do Paryża spotyka swoją miłość zmłodości – Elżbietę Biecką, udzielał jej korepetycji, był w niej bardzo zakochany jednak ona nie odwzajemniała jego uczuć. Jednak spotkanie po latach sprawiło, że z jego strony uczucie odnowiło się, a on również nie pozostawał jej obojętny. Opowiedział jej wszystko, o romansie z Adelą, kobietą poznaną w Paryżu oraz o romansie z Justyną, który uważał za zakończony. Chciał być uczciwy od samego początku.
