Chiny w rytmie mosunów ?

Biorąc pod uwagę dwa czynniki: ukształtowanie pionowe i ilość opadów, można w Chinach wyodrębnić dwie wielkie krainy geograficzne: Chiny suche i monsunowe (wilgotne).   Chiny wilgotne (monsunowe) zwane są często Chinami właściwymi, obejmują 18 starych chińskich prowincji, są najgęściej zaludnione i najlepiej rozwinięte. Obejmują swoim obszarem trzy mniejsze regiony: Mandżurię na północnym wschodzie, krainę dorzeczy Huang-he i Chang oraz Chiny Południowo-Wschodnie. Obszary południowej Mandżurii znajdują się w zasięgu letnich monsunów, występują tu, szczególnie w górach, duże obszary leśne, gleby są bardzo urodzajne. Doliny rzek Huang-he i Chang zbudowane są z osadów aluwialnych, stanowią strefę przejściową między wyżynami Xizangu a nizinami. Urodzajne gleby tego regionu i duża ilość opadów pozwalają na intensywny rozwój gospodarki rolnej. Kraina dorzeczy Huang-he i Chang jest kolebką chińskiej cywilizacji. Tutaj przed 4 tysiącami lat powstały pierwsze zalążki państwa chińskiego, na tym obszarze znajdowały się wszystkie historyczne stolice państwa, włącznie z obecną - Pekinem (Beijing). Chiny Południowo-Wschodnie otrzymują największą ze wszystkich omawianych krain ilość opadów. W odróżnieniu od nizin, Huang-he i Chang stanowią region zajęty przez wyżyny i góry. Posiadają gęstą sieć rzeczną (Mekong, Rzeka Zachodnia, Li). Stanowią ważny region gospodarczy, skupiła się tutaj uprawa ryżu i herbaty.