opisz relacje miedzy poziomem inflacji a wielkoscia produkcji i bezrobociem

Przez wiele lat inflacja i bezrobocie były traktowane jako zjawiska samodzielne, nie związane ze sobą. Dopiero w latach pięćdziesiątych zwrócono uwagę na możliwy związek miedzy nimi. Pierwszym, który zajmował się badaniem i próbami ustalenia charakteru związku miedzy inflacja a procentowo ujmowaną wielkością bezrobocia, czyli jego stopą oraz zbudowaniem teoretycznych podstaw, był ekonomista angielski pochodzenia nowozelandzkiego A.W. Phillips. W 1958 roku opublikował on dziś już klasyczny, artykuł pt.: Związek pomiędzy bezrobociem, a stopą zmian stawek płacy pieniężnej w Wielkiej Brytanii w latach 1861-1957. Badanie ekonometryczne pozwoliły mu przedstawić analityczna postać samego związku, która dla lat 1861-1957 dla Wielkiej Brytanii przyjęła relacje :  „ Y = 0,9 = 9,638 X-1,394 „ gdzie Y – roczna stopa zmian płac godzinowych , natomiast X stopy bezrobocia . Z powyższego równania widać wyraźnie zjawisko ujemnej korelacji miedzy stopa bezrobocia ( b ) a tempem wzrostu płac, czyli stopa inflacji ( Si ). A. Phillips uważał, ze jest to zależność określona i jednoznaczna, oraz ze można ja przedstawić za pomocą krzywej.  Zależność miedzy inflacja a bezrobociem jest krzywoliniowa, co oznacza, że stopa inflacji placowej jest wrażliwsza na zmiany w poziomie bezrobocia, gdy jest ono niskie, niż wtedy, kiedy jest ono wysokie. Inaczej mówiąc, niska stopa bezrobocia oznacza ciasny rynek pracy powodujący nadwyżkę popytu na rynku, a wiec stymulujący wzrost cen. Natomiast wysoka stopa bezrobocia oznacza nadwyżki wolnej siły roboczej i niska stopę inflacji. Według A. Phillipsa można dobierać dowolne poziomy inflacji i bezrobocia korzystne w określonej sytuacji gospodarczej.