1)Wysoki Sądzie! Zebraliśmy się tutaj, aby sprawiedliwości stało się zadość i winny został ukarany. Przedstawię Wam krótki życiorys oskarżonego. Willi jest młodym Niemcem. Studiował na Akademii Sztuk Pięknych. To oficer SS, który pracował w okupowanej Norwegii. Syn światowej sławy bakteriologa, profesora Waltera Sonnenbrucha i jego żony Berty. Brat Ruth i Eryka. Stoję tutaj, aby wszystkim tu zgromadzonym udowodnić, iż Willi był niegodziwym człowiekiem. W kraju okupowanym prowadził - jak to mówi Marika - " paskudną robotę", tzn. zabija, przeladuje, wydaje rozkazy znęcania się nad więźniami, a co gorsze - jest odpowiedzialny za śmierć norweskiego chłopca - patrioty. To tylko jedno z przewinień Williego. Poza tym Willi Sonnenbruch jest zaangażowanym hitlerowcem - faszystą. nie darzy swojego ojca miłościa. Kocha, wręcz ubóstwia swoją matkę, ale niestety jest to miłośc płytka, ponieważ drwi z uczuć innej matki. Postępuje nieludzko wobec pani Soerensen, kosztem jej krzywdy pragnie sprawić przyjemność własnej rodzicielce, obłudnie wyłudzając prezent. Ojca zaś lekceważy, mówiąc o nim "uczony papa", zaś jego jubileuz nazywa "głupią checą" - uważa profesora za tchórza, gardzi nim ze względu na jego apolityczną postawę. Willi Sonnenbruch jest pozornie ugrzeczniony, ale pod maskąuprzejmości i kultury ukrywa się kłamca , cynik, faszysta, sadysta. Jest to człowiek wyrachowany i przebiegły. Stał się typowym produktorem niemieckiej propagandy oraz niemieckiego systemu wychowawczego. Przedstawia postać fanatycznego w pracy, tępi wszelkie przejawy niezgody na faszyzm. Oskarzony to człowiek obłudny i bzczelny. Ma faszystowskie wychowanie, które nauczyło go pogardy, nienawiści i okrucieństwa w stosunku do ludzi innych narodowości. Wysoki Sądzie, dziękuję za uwagę. Sprawę tę zostawiam do rozpatrzenia i proszę o sprawiedliwy wyrok. 3)Działo się to około 1943 roku w czasach okupywanej Warszawy. Był to zwykły dzień. Czerwcowy wieczór sprawił że ludzie czuli się lepiej, a blaski zachodzącego słońca umilały im codzienne obowiązki. Jedni tłoczyli się ulicami, kupując na straganach warzywa, inni zajęci byli rozmowami, lecz najliczniejsza grupa osób zmierzała już do domów, gdyż zbliżała się godzina policyjna. Mogłoby się zdawać iż nikt nie ma żadnych zmartwień, że są wolni i niezależni. Ale zniszczone mury przypominały, o strasznych wydarzeniach jakie miały tutaj miejsce. Na ulicy panuje gwar. Nagle z tłumu wyłania się postać piętnasto, szesnasto letniego chłopca, który sprawia wrażenie człowieka beztroskiego, nie pasującego do wizerunku okupywanej Warszawy. Marzyciela, który czyta książkę i znajduje się obecnie w innym, wspaniałym i idealnym świecie wyobraźni. Z zapartym tchem czyta każdą linijkę, każde słowo ksiązki. Jest tak pochłonięty lekturą, że nie zwraca uwagi na otaczające go niebezpieczeństwo, nie zwraca uwagi na to że wchodzi na jezdnię i zostaje potrącony przez karetkę hitlerowców. ? Michaś? próbuje uciec, lecz w tym samym momencie z wnętrza samochodu wyłania się dwóch gestapowców. Zaczynają drwić z przestraszonego i zawstydzonego chłopca, który jak owca przez swoje roztargnienie, bezmyślność i chwilowe zapomnienie wpada w paszczę lwa. Hitlerowcy każą wejść chłopcu do karetki a po jego odmowie wpychają go do środka. Pojazd gestapowców odpornych na ludzkie krzywdy, cierpienia i wołania oddala się. Wraz z zamknięciem drzwi niemieckiego wozu, zapadł wyrok dla biednego, niewinnego, młodego i pełnego energii człowieka. Przyszło mu umierać właśnie teraz w okresie rozkwitu jego młodości, kiedy to dopiero zaczął poznawać i zdobywać świat oraz osiągać pierwsze cele i sukces. W ciągu krótkiej chwili to wszystko zaginęło. Wciągu krótkiej chwili Michaś zaginął. Nikt nie dostrzegł, iż w zasięgu wzroku na ulicy walczył o życie chłopiec. Każdy dbał o swoje interesy, każdy chciał żyć, a nie chcąc podzielić losu chłopca wolał nie zauważyć jego cierpienia oraz walki o istnienie. Dla tłumu ludzi, zwykłych przechodniów, ważniejsze od Michasia były : kupowane przez nich na straganie cytryny, pieniądze i tramwaje. Tylko jeden mężczyzna dostrzegł to co przydarzyło się Michasiowi. Tylko on pogrążony w smutku odszedł woląc nie myśleć co dalej stanie się z młodym chłopcem. Nikt oprócz niego nie zauważył tonącego Ikara Nie wiem czy aż tak cieżko wkleić dany temat w google, trochę pozmieniać kolejność i już zadanie gotowe ja niczego nie zmieniłem więc jak będziesz z tego korzystała to lepiej coś pozamieniaj :)
