notatka z lekcji fortepian w służbie romantykom

W romantyzmie fortepian stał się ulubionym instrumentem. Kompozytorzy poszukiwali możliwości indywidualnego wyrażania uczuć i właśnie ten wszechstronny instrument odpowiadał najbardziej tym poszukiwaniom i służył uwydatnianiu emocji. Robert Schumann stworzył miniatury fortepianowe mające charakter poufnych wyznań. Chętnie ujmował pieśni w formie ballady lub sceny lirycznej. Wiele z nich ułożone jest w cykle np. „Miłość poety”, „Miłość i życie kobiety”. Feliks Mendelssohn – Bartholdy stworzył wiele utworów fortepianowych m.in. "Pieśni bez słów” ( 8 zeszytów po 6 utworów ), sonaty,  preludia, fugi, wariacje, etiudy. Innym twórcą i wirtuozem fortepianu w romantyzmie okazał się Franciszek Liszt. Jest on autorem wielu dzieł na fortepian i orkiestrę: 2 koncertów;"Fantazji wegierskiej" oraz utworów na fortepian solo (etiudy koncertowe; „Sonata h moll”; legendy; rapsodie węgierskie).          Fryderyk Chopin szczególnie upodobał sobie fortepian, a całe znaczenie jego dzieł ogranicza się do twórczości przeznaczonej właściwie na jeden tylko instrument – do twórczości fortepianowej (wyjątki stanowią Trio fortepianowe, utwory na wiolonczelę i fortepian oraz pieśni). Muzyka Chopina stanowi wartość najwyższą dzięki idealnej zgodności wyrazu i formy. W Chopinie widziano melancholijnego romantyka, minęło wiele lat, zanim zrozumiano, jak wielką umiejętność przekazywania swoich myśli muzycznych miał ten kompozytor, który wytworzył oryginalny styl fortepianowy, otwierając nową epokę na ten instrument. Chopin fascynował swoich współczesnych przeogromną fantazją muzyczną i zdolnościami muzycznymi.   Pozdrawiam.