1. Wywołanie Powstania według historyków i politologów nie miało sensu i wręcz przyniosło szkody. Nakładają ogromne winy na dowódców Powstania i Rząd Polski na uchodźstwie. Na poparcie swego stanowiska przytaczają wiele argumentów. Mówią o istniejącej wówczas sytuacji politycznej (dwa fronty walki z hitlerowskim nazizmem), o ogromnej nierówności sił między oddziałami AK a oddziałami niemieckimi Wehrmachtu i SS oraz braku rzeczywistego poparcia Powstania ze strony Aliantów. Według nich Powstanie przyniosło tylko straty: ponad stupięćdziesięciotysięczne straty w ludziach, ogromne zniszczenia infrastruktury i zabudowań miasta, nieuchronną kapitulację. I to prawda. Trudno podważyć te fakty. Żniwo Powstania było tragiczne. A przecież… Powstanie Warszawskie było największym zrywem wolnościowym Polaków w XX wieku. 2. Ci ktorzy podjeli decyzje o powstaniu doskonale wiedzieli co robia, liczyli sie z ryzykiem, ale ryzyko trzeba bylo podjac. Jakby to wygladalo jakby to Armia Czerwona wpadla do Warszawy. Czasy byly cieszkie, nacisk i presja mlodych ludzi chcacych walczyc tez byly wielkie, do tego dochodzi propaganda radziecka i polskich komunistow. A do tego dochodzila wielka wiara w Aliantow. Co do pomocy aliantow do doskonale to skomentowal Gen.Sosnkowski, za co pozniej zostal zdymisjonowany ze stanowiska Naczelnego Wodza. Z drugiej strony ciekawe jakby to wygladalo gdyby nadal zylo tych 20 tysiecy zolnierzy AK, spoleczenstwo nadal ufalaby rzadowi emigracyjnemu, Stalin mialby wielki problem zainstalowac swoj rzad w Polsce, ale to tylko gdybanie. Stalo sie i tyle. Chociaz dyskusja nadal bedzia sie toczyc przez kolejne lata.
