Historia kalendarza jest bardzo długa i przechodziła wiele metamorfoz. Postaram się pokrótce przedstawić najbardziej popularne z nich. Używane w zamierzchłych czasach, ale także te, stosowane nie tak dawno temu. Księżycowy". Odkryta przy pracach wykopaliskowych w okolicy Le Placard orla kość, z wyżłobionymi znakami zgrupowanymi po siedem, w schemacie odpowiadającym liczbie dni przypadających na poszczególne fazy Księżyca. Być może nasi przodkowie używali takiego "kalendarza", np. planując polowania - regularność faz nowiu i pełni Księżyca ujęta w "formie graficznej" pozwalała przewidzieć, kiedy można spodziewać się księżycowych nocy ułatwiających łowy. # Ok. 4000 p.n.e. - Egipt - pierwowzór kalendarza słonecznego, czyli takiego, w którym podstawową jednostkę czasu (rok) wyznacza ruch Ziemi wokół Słońca. Rok miał 3 pory (wylew Nilu, okres siewu i okres żniw) i dzielił się na 12 miesięcy po 30 dni i 5 dni dodatkowych - razem 365 dni. # Ok. 750 p.n.e. - Rzym - wprowadzenie kalendarza księżycowego, w którym podstawową jednostką jest miesiąc - okres bliski czasowi obiegu Księżyca wokół Ziemi. Początkowo rok rzymski podzielony był na 10 miesięcy, liczących w sumie 304 dni. Pierwszym miesiącem roku był marzec, a większość używanych wówczas nazw miesięcy (jak Martius, Aprilis, Octobris, Novembris i Decembris) - przetrwała do dziś w niemal wszystkich językach europejskich. # Ok. 700 p.n.e. - Rzym - reforma dziesięciomiesięcznego kalendarza, jako niezgodnego z porami roku i w związku z tym nieprzydatnego chociażby dla rolników. Dodano dwa miesiące - Januarius i Februarius - jako ostatnie miesiące roku. Rok rzymski liczył wówczas 355 dni. # 46 r. p.n.e. - Rzym - kalendarz juliański. Juliusz Cezar, zainspirowany dzięki Kleopatrze kulturą egipską, w tym także egipską metodą pomiaru czasu, na mocy dekretu zastąpił rzymski kalendarz księżycowy kalendarzem słonecznym. Kalendarz juliański zakładał podział roku na 12 miesięcy, rok liczył 365 i 1/4 dnia, co cztery lata następować miał 366-dniowy rok przestępny. Umowny początek roku przeniesiono na styczeń, wprowadzono nowy porządek miesięcy liczących na przemian 30 i 31 dni, z wyjątkiem lutego - miał on 29 dni w roku zwykłym i 30 w roku przestępnym. Pierwsze "kalendarze ścienne", kute w kamieniu lub malowane na wewnętrznych ścianach budowli, czyli tam, gdzie i współcześnie wiesza się kalendarze. 8 r. p.n.e. - Rzym - augustiańska reforma kalendarza. Na cześć cesarza Oktawiana Augusta Senat zmienił nazwę miesiąca "Sextilis" na "Augustus" (sierpień). Aby jeszcze bardziej przypochlebić się cesarzowi, Senat wydłużył tenże miesiąc z 30 do 31 dni, "zabierając" potrzebny ku temu dzień z miesiąca lutego. Odtąd luty ma 28 dni w roku zwykłym i 29 w roku przestępnym, a dziatwa w wieku szkolnym cieszyć się może z dwóch 31-dniowych wakacyjnych miesięcy. 321 r. - edykt Konstantyna Wielkiego, wprowadzający siedmiodniowy tydzień zakończony niedzielą jako dniem wolnym od pracy dla wszystkich obywateli z wyjątkiem rolników. Ponadto, w kalendarzu pojawiły się stałe i ruchome święta chrześcijańskie. 325 r. - Sobór nicejski - ustalenie opartej na kalendarzu księżycowym formuły obliczania daty Wielkanocy: "Wielkanoc ma być świętowana w pierwszą niedzielę po pierwszej pełni Księżyca, po równonocy wiosennej, lecz nie może przypadać na żydowskie święto Paschy". Datę wiosennego zrównania dnia z nocą ustalono na 21 marca. 525 r. - zapoczątkowany przez opata Dionizjusza Exiguusa system liczenia lat od roku narodzin Chrystusa (Anno Domini - A.D.) 800 r. reformy Karola Wielkiego - powszechne wprowadzenie systemu datowania Roku Pańskiego - Anno Domini - oraz zapoczątkowanie określania w dokumentach państwowych kolejnych dni miesiąca liczbami 1-30/31. Koniec XV wieku - dzięki wynalazkowi Gutenberga, prasie drukarskiej, początek masowej produkcji kalendarzy drukowanych. Ustalono jednolity, przejrzysty wzorzec porządku dni, tygodni, miesięcy i świąt. Powszechnie posługiwano się symbolami zrozumiałymi także dla niepiśmiennych użytkowników - np. w "Kalendarzu Rolnika" z roku 1544 dni zwykłe przedstawione zostały jako trójkąty czarne, niedziele zaś jako trójkąty czerwone. 1582 r. - ustanowienie kalendarza gregoriańskiego, na mocy bulli papieża Grzegorza XIII. Reforma kalendarza wymuszona została niezgodnością założonej długości roku kalendarzowego z długością roku zwrotnikowego. W kalendarzu gregoriańskim lata kalendarzowe dzielą się na zwyczajne, liczące 365 dni, oraz 366-dniowe lata przestępne - są to te lata, których numer kolejny jest liczbą podzielną przez 4, jednak spośród lat określonych pełnymi setkami tylko podzielne przez 4 są latami przestępnymi. Mimo swych licznych niedoskonałości kalendarz gregoriański przyjęty został - mniej lub bardziej skwapliwie - w większości państw Europy, terytoriów kolonialnych oraz Azji, i do dziś obowiązuje na całym niemal świecie. http://www.naukowy.pl/historia-kalendarza-vt34147.htm a tu jak chcesz masz krócej opisane..:)
Kalendarz to spis miesiąca, roku i tygodnia.W 1592 roku grzegorz XIII przeprowadził reformę kalendarza.Polegała ona na skróceniu roku kalendarzowego o 10 dni i zrównaniu go z rokiem słonecznym.Zmianie uległ także sposób liczenia lat przestępnych.Zreformowany kalendarz nazwano od papież gregoriańskim mam nadzieję że pomogłam proszę o naj :)
