Dlaczego postawa asertywna jest uznawana za najlepszą w komunikacji interpersonalnej?    Dzięki ;)

Asertywność to zespół zachowań interpersonalnych, wyrażających uczucia, postawy, życzenia, opinie lub prawa danej osoby w sposób bezpośredni, stanowczy, uczciwy, a jednocześnie respektujący uczucia, postawy, życzenia, prawa innej osoby . Inaczej mówiąc: asertywność to umiejętność pełnego wyrażania siebie w kontaktach z inną osobą bez naruszania jej praw. Z asertywnością spotykamy się często, nawet o tym nie wiedząc. To styl zachowania, dzięki któremu jesteśmy fair wobec siebie i innych. Dlatego nie powinno to być zachowanie nieświadome, ale celowe. Dzięki niemu bowiem możemy uniknąć wielu sytuacji, niekorzystnych lub nieprzyjemnych dla nas, jak np. krytyka. Zachowania asertywne pokazują naszą odrębność, ale nie atakują, nie obrażają drugiej osoby. Mogą zostać podsumowane następującym sformułowaniem: Ja jestem w porządku i mam prawo być sobą. Ty jesteś w porządku i masz prawo być sobą. Zachowanie asertywne można umieścić pomiędzy agresją a uległością. Zachowując się asertywnie, respektujemy prawa zarówno swoje, jak i innych. Zachowując się agresywnie respektujemy prawa własne, lekceważąc cudze. Gdy jesteśmy ulegli, lekceważymy swoje prawa a respektujemy innych. Na tym polega istotna różnica pomiędzy tymi trzema typami zachowań. Teoria i praktyka asertywności opiera się na podstawowym założeniu, że każdy człowiek ma takie same prawa i może z nich korzystać dotąd, dopóki nie zaczyna ograniczać praw innych. W rzeczywistości zasada jest bardzo stara i ujmuje ją powiedzenie: „Nie rób drugiemu, co tobie niemiłe” albo: „Miłuj bliźniego swego, jak siebie samego”. Różni autorzy różnie definiują te prawa. Anni Towned określa je następująco: • Mam prawo wyrażać własne myśli i opinie, nawet jeśli różnią się one od poglądów innych ludzi.  • Mam prawo wyrażać własne uczucia i być za nie odpowiedzialnym.  • Mam prawo mówić ludziom „tak”.  • Mam prawo powiedzieć „nie” bez poczucia winy.  • Mam prawo powiedzieć „nie wiem”.  • Mam prawo powiedzieć „nie rozumiem”.  • Mam prawo zmieniać zdanie bez konieczności i usprawiedliwiania się.  • Mam prawo do popełniania błędów i do tego, by czuć się odpowiedzialnym za nie.  • Mam prawo prosić o to, czego chcę.  • Mam prawo do szacunku innych ludzi oraz do tego, by ich szanować.  • Mam prawo do tego, by mnie wysłuchano i traktowano poważnie.  • Mam prawo do niezależności.  • Mam prawo odnieść sukces.  • Mam prawo zdecydować się na brak asertywności.  Prawa te wydają się oczywiste, podobnie jak prawo otwartego wyrażania uczuć, opinii itp. Jednak w praktyce bardzo często okazuje się, że ludzie mają z tym problemy.