Poprzez wiarę w Niego, w każdej trudnej sytuacji dla mnie zwracam sie do Niego o pomoc, wierząc ze mi pomoże, w myślach powierzam mu swoje problemy, troski, smutki, codziennie rano i wieczorem odmawiam modlitwe, nie taką zwykłą sztywną tylko własnymi prośbami, opowiadam mu o minionym dniu mimo ze On wszystko to wie, staram ie chodzić często do Kościoła, przystępować do Komunii oraz do spowiedzi, gdy dostanę dobry stopień w szkole dziękuję mu za to w myślach, po całym dniu w szkole wracając do domu w myślach mówię Mu ze Go kocham, wierzę ze On jest przy mnie, nigdy ne wątpię w Jego dobroć w ufam mu bezgranicznie, bo wiem że nie jestem sama i mam swojego prawdziwego "PRZYJACIELA". napisałam to na jednym oddechu, nawet po raz drugi nie czytałam...takie tam prosto z serca chyba :)))
