infomacje o zwierzentach arktycznych  

na arktyce występuje wiele ciekawych zwierząt . Jest ich niewiele ze względu na niesprzyjający klimat, susze latem i zamarzanie zimą. niedźwiedź polarny -  Ten słynny niedźwiedź osiąga długość 2,5 m, ciężar - 700 kg, zaś jego wysokość dochodzi do 1,2-1,4 m. Żyje on na całym obszarze Arktyki - dawniej nękany był polowaniami, dziś jest pod ochroną. Naszą planetę zamieszkuje 20 tys. okazów tych zwierząt, ale nadal jest to gatunek uważany za zagrożony. mors -występuje w dwóch odmianach atlantyckiej (pozostało z nich 24-26 tys. okazów) i wschodniej (jest ich ponad 200 tys.). Zwierzęta te osiągają długość 3,75 m (płetwy 50-57 cm). Żyją w morzach północy i mogą na nie polować jedynie Eskimosi. lis polarny- Jest mniejszy od zwykłego rudego lisa. Zamieszkuje Północną Amerykę i wyspy mórz północy w Eurazji. Zimą przyobleka się w białe futro. wilk arktyczny -Na północnych terenach żyje mnóstwo podgatunków wilków. Są duże i przeważnie mają białe futro. Ale można spotkać od czasu do czasu wilki czarne. Do tego gatunku należy także leśny wilk kanadyjski. wół piżmowy -Na te interesujące zwierzęta dawniej polowano dla wspaniałego futra. Długość jego przedstawicieli dochodzi do 1,8 m, wysokość to 1,1-1,5 m. Występują dwie odmiany woła piżmowego. Z odmiany kanadyjskiej żyje około 10 tys. sztuk, zaś z odmiany drugiej 11 tys. zamieszkuje Grenlandię, a 1500 Alaskę. uszatka niedźwiedziowate -Spośród wszystkich fok te były najbardziej przetrzebione przez myśliwych. Ich długość osiąga prawie 2 m, zaś ciężar waha się od 200 do 300 kg. wieloryb grenlandzki, wal grenlandzki -Ssak morski występujący bardzo nielicznie w subarktycznej strefie Oceanu Atlantyckiego i Spokojnego. Osiąga długość do 20 m, przeciętnie 15 -16 m. Ubarwienie ma czarne lub ciemnoszare, spód białoszary. Głowa ogromna, stanowiąca ok. 1/3 długości ciała, płetwy grzbietowej brak, płetwy piersiowe do 2 m długości. Płaty fiszbinu niezwykle długie, osiągają 4-5 m długości, są czarno ubarwione, liczba ich dochodzi do 800. Jest jednym z najwolniej pływających gatunków ssaków morskich, nie przekracza prędkości 5-8 km/godz. Według najnowszych badań wieloryby grenlandzkie są najdłużej żyjącymi ssakami. Szacuje się obecnie, że mogą żyć od 135 do 211 lat. foka grenlandzka - gatunek drapieżnego ssaka morskiego z rodziny fokowatych, występującego w morzach arktyki.Foki od wieków stanowiły źródło cennego tłuszczu, mięsa i skór dla mieszkańców rejonów arktycznych. Są pod ochroną.Przód głowy czarny, wierzch ciała pokryty jest szarym futerkiem z żółtawym odcieniem, spód jaśniejszy, bardziej srebrzysty. Na grzbiecie posiada ciemną plamę w kolorze ciemnobrązowym do czarnej. Plama w kształcie liry z końcami skierowanymi ku tylnej części ciała.Dorosłe samce dorastają do 190 cm i osiągają masę do 135 kg, natomiast samice są nieco mniejsze (180 cm i 120 kg). To chyba wszystkie jakie są. Mam nadzieje, że pomogłam , a za wszelkie błędy < których chyba nie ma ale nie jestem pewna ;D > z góry przepraszam ;) 

Wilk polarny (Canis lupus arctos) – jeden z największych podgatunków wilka. Charakteryzuje się grubą, białą sierścią i to jest jego główna cecha wyróżniająca. W ramach wilka arktycznego oprócz formy typowej wyróżnia się jeszcze   Piesiec[4][5][6], lis polarny, piesak (Vulpes lagopus) – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny psowatych, występujący na obszarach na północ od kręgu polarnego. Lisy te można spotkać zarówno nad morzem, w dolinach, jak i wysoko na grzbietach górskich. Są to zwierzęta terytorialne. Najczęściej występuje w ubarwieniu letnim brązowo-szarym, a zimą śnieżnobiałym lub stalowoniebieskim, choć spotyka się też lisy czarne przez cały rok. Żywi się ptakami (szczególnie ich pisklętami), małymi ssakami (np. lemingami), jajami, rybami i padliną. Przez zimę do wiosny często podążają za niedźwiedziami polarnymi, podobnie jak szakale za lwami, licząc na pozostałości z ich zdobyczy. Nory lęgowe kopie w ziemi, na zboczach, pomiędzy kamieniami. Ciąża trwa 49-57 dni. W maju lub czerwcu samica rodzi 2-8, maks. 12 szczeniąt, ważących 40-80 g. Śmiertelność młodych jest duża i dochodzi do 50%, praktycznie lisica odchowuje 3-4 szczenięta. Matka żywi je mlekiem przez 8-10 tygodni.   Zając polarny (Lepus arcticus) – gatunek ssaka z rodziny zającowatych, występującego w strefie tundry i tajgi. Wraz ze zmianą pory roku, przystosowuje się do środowiska. Przy pierwszych śniegach zmienia futro na białe. Prawdziwe zające arktyczne mają nieskazitelną białą sierść przez cały rok. Jego środowiskiem naturalnym są polarne i górzyste siedliska. Kiedyś uznawano go za podgatunek bielaka, ale obecnie uważa się go za osobny gatunek.   Wilk polarny (Canis lupus arctos) – jeden z największych podgatunków wilka. Charakteryzuje się grubą, białą sierścią i to jest jego główna cecha wyróżniająca. W ramach wilka arktycznego oprócz formy typowej wyróżnia się jeszcze: