Przyczyny prowadzenia krucjat: Przeludnienie Europy Zaspokojenie tzn. "głodu lennego" Mowa papieża Urbana II w Clermont w 1095 Apel Aleksandra II podczas soboru laterańskiego Chęć kontynuowania rekonkwisty Zapały rycerstwa Napieranie papieży do poszerzania granic KONSEKWENCJE I TRWAŁE SKUTKI KRUCJAT: zwiększenie władzy i bogacenie papieży kontakt łacinników z kulturą bliskiego wschodu powstanie zakonów: templariuszy, joannitów, krzyżowców przyjęcie handlu lewantyńskiego przez wenecje pogorszenie się kontaktów między łacinnikami wschodnimi, a zachodnimi zwiększenie się różnic między chrześcijanami a muzułmanami krucjaty były w średniwieczu jedenasty - trzynasty wiek Obok feudalnego rycerstwa, zaprawionego w boju, zgłaszali się masowo słabo wyekwipowani chłopi, będący w takiej wyprawie jedynie ciężarem. Liczne zgłoszenia napływały zwłaszcza z północnego pogranicza Francji i Cesarstwa. Na tym bowiem obszarze, dotkniętym klęską nieurodzaju, spodziewano się głodu na przednówku roku 1096. Przy ówczesnym zaś słabo rozwiniętym systemie wymiany. Ludność obszaru dotkniętego nieurodzajem nie mogła liczyć na żadną pomoc. Toteż wezwania wędrownego kaznodziei, nazywanego w źródłach pustelnikiem Piotrem z Amiens, padły na podatny grunt. Chłopi uznali je za ratunek zesłany im przez niebo. Nie orientowali się oczywiście w trudnościach wyprawy, wierzyli natomiast, że spowoduje ona radykalną poprawę warunków ich bytu. Cel swojej wędrówki, biblijne Jeruzalem, wyobrażali sobie jako wyśnioną ziemię obiecaną. Słabo wyekwipowani i uzbrojeni, zgłaszali się z żonami i dziećmi. Krucjata dziecięca – nazwa nadana mieszaninie faktów i fikcji, która została uwieczniona w średniowiecznych kronikach jako wyprawa krzyżowa dzieci, które przez samą czystość serca miały oswobodzić Ziemię Świętą z rąk muzułmanów.
