Jacka Soplicę możemy nazwać bohaterem dynamicznym, niewątpliwie przeszedł on wewnętrzną przemianę. Podczas oddpierania przez Horeszkę ataku Moskali na zamek, emocje spowodowane wyrządzoną przez Horeszkę krzywdą zwyciężyły. Jacek w porywie gniewu wymierzył, a oddany strzał niestety okazał się celny. Zabójstwo Stolnika Horeszki spowodowało przełom i głęboką przemianę w życiu bohatera. Chcąc odpokutować swoją winę postanowił zostać duchownym. W Legionach działał jako emisariusz, przenosząc wiadomości, co bywało nieraz bardzo niebezpieczne. Był klikakrotnie ranny, aż wreszcie w przebraniu księdza Robaka, wrócił na Litwę, gdzie ze specjalną misją miał organizować powstanie, którego wybuch był naznaczony na moment wkroczenia wojsk napoleońskich. Jacek z narażeniem życia wędrował od dworu do dworu, w karczmach wiejskich agitował chłopów do powstania. Nawet właśnemu synowi, Tadeuszowi, nie wyjawił kim jest, chociaż niejednokrotnie bardzo tego pragnął. Postać Jacka Soplicy wywarła na mnie ogromne wrażenie, uważam że jest pozytywną postacią, owszem popełnił wiele błędów ale w końcu miał wyrzuty sumienia z tego powodu o postanowił zrekompensować się w ramach odkupiena grzechów. Jest skromny, patriotyczny, dobroduszny, potrafi zagrzewac do walki, wspiera innych to naprawdę dobry przykład tego jak diametralnie może zmienić sie postać, pod wpływem wydarzeń oraz własnego sumienia.
