· Dekonstruktywizm – nieprzewidywalność, fragmentaryzacja, krzywe linie, „chaos kontrolowany”, zaburzanie dotychczasowych konstrukcji. · Postmodernizm – złożoność, pluralizm, kontekstowość dzieła (nie ulega trendom, postępowi technicznemu, a własnych upodobań). · Minimalizm – ograniczenie do minimum środków plastycznych, prostota, oparcie się na podstawowych kształtach takich jak trójkąt, prostokąt, okrąg. · Pop design – projektowanie dla masowego odbiorcy, niska cena, szeroka dostępność. · Wzornictwo radykalne – inaczej antydesign; posiłkuje się kiczem, ostrymi barwami, zniekształceniem, ironią – wszystko to miało na celu odebranie przedmiotom funkcjonalności (np. taboret z połamaną nogą). · Nurt skandynawski – inspirowany kulturą skandynawską; prostota, jasne kolory (przewaga bieli), wykorzystanie naturalnego drewna, subtelne zdobnictwo. · High-tech – wykorzystanie nowych technologii, wykorzystanie w funkcji zdobniczej żaluzji, baterii słonecznych, materiały budowlane: stal, beton, szkło. · Wzornictwo organiczne – inspiracja żywymi organizmami, opływowymi formami natury, faliste linie, lekkość. · Wzornictwo ekologiczne – przedmioty z recyklingu, przyjazne dla środowiska, wykorzystanie naturalnych materiałów.
