Miedź i jej związki

Dawniej stosowane symbole chemiczne podobne były do hieroglifów. Oznaczano nimi, pierwiastki, niektóre związki, a nawet czynności chemiczne. Miedź miała wtedy symbol Wenus. Jej skrót Cu wziął się od łacińskiej nazwy – Cuprum.
Miedź (Cu) – pierwiastek chemiczny, metal z XI grupy pobocznej. Posiada 18 izotopów z przedziału mas 58 -73. Trwałe są natomiast tylko dwa o masie 63 i 65. Znana jest od starożytności, kiedy to była podstawowym składnikiem brązów.
Występowanie:
Występuje w przyrodzie zarówno w stanie wolnym, jak i również w postaci związków. W skorupie ziemskiej znajduje się w ilościach 55 ppm (przyjęty na świecie sposób wyrażania stężenia bardzo rozcieńczonych roztworów związków chemicznych). Do najważniejszych rud miedzi zalicza się chalkopiryt CuFeS2, chalkozyn Cu2S, kupryt Cu2O i malachit CuCO3 x Cu(OH)2. Znajdują się one w Rosji, Ameryce, Chinach i Japonii. W Polsce rudy miedzi występują na Dolnym Śląsku i w kieleckiem, oraz dość zasobne złoża w okolicach Legnicy.
Z punktu widzenia żywności, najwięcej miedzi znajduje się w nieprzetworzonych produktach spożywczych. Szczególnie dużo jest jej w owocach morza (ostrygach homarach), ale można ja znaleźć także w chlebie gruboziarnistym, roślinach strączkowych, gotowanych przetworach i kiwi.
Właściwości:
Czysta miedź metaliczna jest niezbyt twardym, czerwonobrązowym, miękkim metalem o bardzo dobrym przewodnictwie cieplnym i elektrycznym. Jej temperatura topnienia wynosi 1083oC, a wrzenia 2582oC. Nie ulega na powietrzu korozji, ale reaguje z zawartym w nim dwutlenkiem węgla pokrywając się charakterystyczną zieloną platyną. Gdy w powietrzu zawarte jest dużo dwutlenku siarki zamiast zielonej platyny obserwuje się czarny nalot siarczku miedzi. W temperaturze pokojowej miedź jest odporna na działanie tlenu, ogrzana jednak utlenia się do tlenku miedzi(I) Cu2O i tlenku miedzi (II) CuO. W obecności wilgoci reaguje z tlenem już w zwykłej temperaturze.
Miedź nie rozkłada wody i nie wypiera wodoru z rozcieńczonych kwasów.



Najważniejsze związki:

• Tlenek miedzi (I) CU2O jest czerwonym, nierozpuszczalnym w wodzie, trudno topliwym proszkiem. Otrzymuje się go przez ogrzewanie miedzi przy małym dopływie powietrza lub przez redukcję CuO miedzią:
CuO + Cu  Cu2O
Cu2O stosuje się do barwienia szkła i porcelany na kolor czerwony.
• Tlenek miedzi (II) CuO jest czarnym, drobnokrystalicznym proszkiem nierozpuszczalnym w wodzie, rozpuszczalnym zaś w kwasach i w roztworze amoniaku. Otrzymuje się go przez ogrzewanie miedzi na powietrzu. Silnie ogrzewany rozkłada się według równania reakcji:
4CuO  2Cu2O + O2
Właściwości utleniające CuO wykorzystuje się w analizie związków
organicznych.
• Wodorotlenek miedzi (II) Cu(OH)2 wytraca się w postaci jasnoniebieskiego, galaretowatego osadu, w wyniku działania nadmiaru zasady (NaOH lub KOH) na rozpuszczalne sole miedzi dwuwartościowej, np.:
CuSO4 + 2NaOH  Cu(OH)2 + Na2SO4
Reaguje z wodnym roztworem amoniaku. W wyniku ogrzewania
wodorotlenek miedzi traci wodę:
Cu(OH)2  CuO + H2O
• Chlorek miedzi (II) CuCl2 – bezwonny jest żółtobrunatną, higroskopijną masą, uwodniony ma barwę niebieską. Powstaje podczas spalania miedzi w strumienia chloru.
• Siarczan miedzi (II) CuSO4 – występuje w przyrodzie w wyniku wietrzenia rud siarczków miedzi. W technice otrzymuje się go przez działanie rozcieńczonego H2SO4 na CuO lub stężonego H2SO4 na metaliczną miedź.
Bezwodny CuSO4 jest szarobiałym proszkiem, uwodniony
CuSO4 x 5H2O tworzy piękne niebieskie kryształy.
Stosuje się go jako elektrolit podczas rafinacji miedzi, jako zaprawę w farbiarstwie, do otrzymania innych związków miedzi, jako środek osuszający, do wyrobu miedziorytów, jako środek bakteriobójczy do impregnacji drewna oraz do walki z grzybami pasożytującymi na roślinach uprawnych.
• Jodek miedzi (I) CuI – powstaje zawsze w reakcji soli miedzi (II) z jonami I- (jodu), reakcja ta służy często do ilościowego oznaczenia miedzi
• Octan miedzi (II) – stosowane dawniej jako farby.


Miedź z cyną, cynkiem, molibdenem i innymi metalami przejściowymi tworzy cały zestaw stopów zwanych ogólnie brązami.
Jest masowo wykorzystywana do produkcji przewodów elektrycznych i ogólnie w elektronice. Ze względu na duże zapotrzebowanie i stosunkowo małe zasoby naturalne miedź stanowi materiał strategiczny. Jest dodawana do srebra i złota poprawiając znacznie ich właściwości mechaniczne.


Rok odkrycia – starożytność
Liczba atomowa – 29
Masa atomowa – 58,9
Temp. Topnienia – 1083oC
Temp. Wrzenia – 2582oC

Dodaj swoją odpowiedź
Chemia

Korozja i jej rodzaje.

Określenie korozji
Korozją nazywamy proces niszczenia metali oraz ich stopów, na skutek chemicznego lub elektrochemicznego działania otaczającego ośrodka. Niszczenie metalu zaczyna się od powierzchni metalu, które w dalszym etapie posuwa...

Chemia

Negatywne działanie związków chemicznych na organizm człowieka - opis pierwiastków

Negatywne działanie substancji chemicznych na organizm człowieka

Aluminium
Właściwości
Srebrny metal o gęstości 2,7 g/cm3, temperatura topnienia wynosi 660C. Rozpuszczalny w kwasie solnym, siarkowym, azotowym, octowym i alkal...

Chemia

Opis szkodliwych pierwiastków

Jako metal w postaci stałej aluminium jest zupełnie nieszkodliwy. Specyficznie szkodliwie działa w procesach wydobycia i obróbki - prawie wyłącznie w postaci pyłu, a przy wytopach w postaci pary lub dymu. Aluminium morze tworzyć niezwykle dr...

Chemia

Chemia w życiu człowieka

Chemia-główne zastosowania

Chemia zajmuje się oprócz badania substancji występujących na Ziemi i we Wszechświecie również wykorzystywaniem produktów pochodzenia naturalnego i otrzymywaniem substancji syntetycznych. Gotowanie, fer...

Chemia

Występowanie i zastosowanie metali lekkich, ciężkich, szlachetnych i fluorowców

Metale Szlachetne

Złoto – cywilizacja odnalazła złoto w 3000 r. p. n. e. Złoto jest miękkim jasnożółtym metalem. Niczym nie zanieczyszczone, jest najbardziej miękkie, kowalne i ciągliwe ze wszystkich metali. Bardzo łatwo rozbij...