40 Symfonia g-moll KV 550 to jedno z arcydzieł symfonicznych W. A. Mozarta, reprezentujących dojrzały, oryginalny styl kompozytora. W tej refleksyjnej i niepokojącej kompozycji Mozart z niezwykłą siłą wyrazu i konsekwencją pokazuje oblicze przygnębionego przeciwnościami losu i rozczarowanego życiem artysty, oblicze zupełnie niestosowne do przybranej pozy światowca. Zapewne nie bez znaczenia jest fakt, że w roku tworzenia tego arcydzieła (1788) Mozart bardzo dotkliwie przeżywał osobiste rozczarowania, niepowodzenia i troski materialne, znajdując się - mino honorów oraz zaszczytnych tytułów – u progu nędzy. Dodatkowo zamieszczam również krótki opis części Symfonii: Część pierwsza, Allegro molto, rozpoczyna się w nastroju pełnym rezygnacji. Początkowo melodię prowadzą skrzypce, kierując muzykę ku lirycznemu drugiemu tematowi, granemu wspólnie przez instrumenty dęte drewniane i smyczkowe. Druga część Andante przynosi rodzaj odprężenia po skontrastowanej i dramatycznej części pierwszej. Na głębię muzyki wpływa szlachetny wdzięk, marzycielski, melancholijny nastrój, patos i powaga. Część trzecia to menuet (Menuetto i trio – Allegretto). Jednak stylizacja tego tańca nie poszła ani w kierunku podkreślenia dworskości tego tańca, ani też nawiązania do muzyki ludowej. Jest to rodzaj dramatycznej miniatury o wzruszającej i przejmującej muzyce. Ostatnia część Allegro assai powraca do nastroju części pierwszej i potęguje go jako rezultat i ukoronowanie całości. Stanowi burzliwe, pełne kontrastów zakończenie dotychczasowych dramatycznych przeżyć. Pozdrawiam.
