Napisz na 1 stronę w jaki sposób chrześcijanin powinien świętować niedzielę.

Pan Bóg tworząc świat w siódmym dniu odpoczywał razem z nim cały świat. W naszym wyznaniu tym siódmym dniem jest niedziela. Dzień ten przeznaczony jest na odpoczynek, pobyt w rodzinnym gronie, odwiedzenie znajomych czy też wyjście do kina lub teatru. W tym dniu chodzimy do kościoła na mszę świętą, aby podziękować Panu Bogu za udany bądź też nie udany tydzień, podzielić się z nim własnymi troskami, wyciszyć się i na chwilę zapomnieć o otaczającej nas rzeczywistości. Poczynić głębsze refleksje, zastanowić się nad swoim istnieniem. Niektórzy ludzie przeznaczają tez dzień na prace. Nie znaczy to, więc że nie wierzą w Boga, taka jest po prostu smutna konieczność naszych czasów. Czasem można ich spotkać na zakupach bądź też przy sprzątaniu mieszkania, wynika to z braku czasu. Taki przeciętny uczeń czasem też musi poświęcić niedziele na naukę, czasem nie sposób przygotować się do lekcji w tak krótkim czasie (a przecież nauczyciele tyle zadają)! W niektórych wierzeniach praca jest formą kultu Boga jak na przykład u mennonitów, u których nie ma czegoś takiego jak niedziela – dzień odpoczynku. Podziwiam ludzi, dla których praca jest ważną rzeczą i oni wkładają w nią całe serce, lecz nie należy się całkowicie w tym zatracać. Do prawidłowego funkcjonowania organizmu człowieka potrzebny jest również odpoczynek i takimi istotami stworzył nas Pan Bóg. Wydaje mi się, że niedziela jest bardzo potrzebnym dniem i bez niego mogłaby się zawalić cała nasza fizjologia, dlatego też Bóg przemyślnie zarządził siódmy dzień, dniem odpoczynku, który dla nas jest także dniem kultu naszego stwórcy.

W świę­to­waniu nie­dzieli ważné jest dobre prze­życie czasu jaki zo­stał nam dany. To nie prze­strzeń, ale wła­śnie czas wpro­wadza nas w ta­jem­nicę i ob­co­wanie z Bogiem. Oto kilka punktów nad któ­rymi warto trochę się za­sta­nowić: 1. Świę­tu­jemy Nie­dzielę jako Dzień Pański, bo jest pa­miątką Zmar­twych­wstania Je­zusa Chrystusa. 2. Po­nieważ Zmar­twych­wstanie Chry­stusa, miało miejsce w nie­dzielny po­ranek, stąd słusznie Dzień Pański z so­boty zo­stał prze­nie­siony wła­śnie na nie­dzielę. Pod­kreśla to zna­czenie Zmar­twych­wstania jako naj­waż­niej­szej prawdy Chrze­ści­jań­stwa. Z punktu wi­dzenia wiary nie ma sensu i zna­czenia świę­tować wy­da­rzenia hi­sto­rycz­nego stąd świę­tu­jemy coś co ma zna­czenie dla na­szej wiary dla­tego prze­nie­sienie święta z so­boty na nie­dzielę ma zna­czenie teo­lo­giczne, jest więc uza­sad­nione (Szabat jest w so­botę, czyli 7 dniem ty­go­dnia jest so­bota, a nie­dziela jest pierw­szym dniem. Jeśli ktoś do­brze wsłu­chuje się w li­turgię mszalną, to tam jest o tym mowa) 3. Dzień Pański (czy to Szabat dla żydów, czy to Nie­dziela dla chrze­ścijan) jest dniem świą­tecznym, ale innym od po­zo­sta­łych świąt, które, choć wy­da­rzyły się w czasie, to ich pa­miątka zbiega się ze zmia­nami np. przy­rody. np. Święto Sza­łasów zbiega się z pełnią księ­życa, pier­wotne święto wiosny upa­miętnia wyj­ście z Egiptu. W ten sposób re­ligia prze­kształca święta rol­nicze „w upa­mięt­nianie wy­da­rzeń hi­sto­rycz­nych”. Po­dobnie jest w chrze­ści­jań­stwie. Wiel­kanoc rów­nież jest wy­zna­czana na pod­stawie faz księ­życa a święto Wnie­bo­wstą­pienia Matki Bożej 15 sierpnia w tra­dycji lu­dowej brzmi jako Matki Bożej siewnej. Tak Nie­dziela po­dobnie jak i so­bota nie zwią­zane są z żadnym wy­da­rze­niem rol­ni­czym, astro­no­micznym czy tym po­dobnym w tym sensie są inne od po­zo­sta­łych świąt.   4. Czas jest święty i taki był pier­wotny za­mysł w Bi­blii. To Bi­blia uświęca czas, to do­piero póź­niej, po od­da­waniu czci ciel­cowi przez Naród Wy­brany po­sta­no­wiono uczynić i uświęcić świą­tynię. Tak więc naj­pierw uświę­cony był czas a do­piero potem prze­strzeń. Opis stwo­rzenia obej­muje kre­ację prze­strzeni a do­piero na samym końcu, gdy Bóg od­po­czął „I po­bło­go­sławił Bóg dzień siódmy i uczynił go świętym”. A więc, to dzień, czyli pe­wien okre­ślony czas stał się święty, nie prze­strzeń, miejsce, bu­dowla, świą­tynia, ale wła­śnie czas zo­stał uświęcony.