1.Powstanie monarchii Austro -Węgierskiej  2. Polityka zaborców wobec ludnosci polskiej w II poł. XIXw

1.Państwo istniało 51 lat, od 1867r. aż do rozpadu w 1918r. i zakończenia 1 Wojny Światowej. 2.  Otto von Bismarck tuż po Zjednoczeniu Niemiec, postawił sobie za cel stworzenia państwa jednolitego i silnego z Prus i zaboru. Znane powszechnie było pojęcie Kulturakamph, czyli walka z Kościołem, który wg Prus, buntował ludność polską przeciw zaborcom. Zmuszano Polaków do przyjmowania kultury i języka niemieckiego ( tzw. germanizacja). Jeśli dziecko nie przychodziło do szkoły, rodzicom wytaczano procesy sądowe. Bito je, jeśli któreś z nich użyło języka polskiego, podczas lekcji. Jednym przedmiotem, na którym wykładano ojczystym językiem była religia, jednakże nieługo potem wprowadzono całkowity zakaz posługiwania się językiem polskim. W zaborze pruskim zabraniano również budowania własnych domostw. Najsłynniejszą sprawą z tego okresu było wytoczenie sprawy chłopowi Michałowi Drzymale, który w akcie buntu na politykę pruską, zamieszkał w wozie cyrkowym, którego później mu skonfiskowali. Polacy nigdy nie zapomnieli swojej kultury i języka, dlatego też proces wynarodowienia Polaków się nie powiódł. Liczne bunty kończyły się jednak niepowodzeniem ze strony polskiej, np bunt rodziców w miejscowości Września, którym nie odpowiadało to, że wykładowcy zamykali dzieci na klucz i je katowali. W zaborze pruskim można było zaobserwować największy rozwój gospodarczy. W zaborze rosyjskim narzucano własną kulturę i język (tzw. rusyfikacja) poprzez bardzo radykalne metody działania, np wywóz na Syberię, do obozów koncentracyjnych, do karnej służby wojskowej, a także poprzez kary śmierci, wińczenie oraz odbieranie majątków ziemskich powstańcom styczniowym oraz innym polskim buntownikom. Polska była w tym zaborze zupełnie bezradna, bowiem nikt od czasów powstania stycziowego nie śmiał przeciwstawić się zaborcom rosyjskim. W zaborze rosyjskim rozwijał się głównie przemysł włókienniczy, metalowy i hutniczy, znaczniej wolniej rolnictwo. W zaborze austriackim panowała kompletna swoboda rządów Polaków (dzięki szerokiej autonomii galicyjskiej), którzy stopniowo poprzez przychylność cesarza Austro-Węgier Franciszka Józefa (Polacy wysłali mu list zapewniający o ich wierności i oddaniu władcy), zdobywali coraz więcej możliwości działania na Ziemi Galicyjskiej. Cesarz był powszechnie lubiany przez Polaków, którzy przjęli postawę obierającą okazanie mu oddania w celu wyciągnięcia z tego jak największych korzyści. W zaborze austriackim panowała swoboda wyznaniowa jak i kulturowa. Był to jedyny zabór, w którym język polski stał się językiem urzędowym i było można go swobodnie używać, zarówno w domu jak i w szkołach. Panował tam, jednak wysoki zastój gospodarczy, z tego powodu panowała tam kompletna bieda. Pomimo to, Polakom żyło się znacznie lepiej niż w pozostałych zaborach, dlatego za wszelką cenę chcieli utrzymać dobry kontakt z Franciszkiem Józefem i cesarzową Elżbietą Bawarską (nawet gdy musieli uniżać się przed cesarzem). ;D