Katarzyna Kozyra to najbardziej znana artystka polska ostatnich dwudziestu lat. Jej nazwisko stało się symbolem sztuki krytycznej, współczesności, ale też synonimem skandalu i niezrozumienia. Piramida zwierząt wprowadziła sztukę współczesną na główne sceny debaty publicznej, kiedy za sprawą medialnych manipulacji rozgorzała ogólnopolska dyskusja (z udziałem nie tylko krytyków, ale też przedstawicieli różnych środowisk) wokół pracy dyplomowej młodej artystki z pracowni Grzegorza Kowalskiego. Publiczność bądź to bezpośrednio (jako widzowie) bądź pośrednio (za sprawą mediów) od początku została wciągnięta w sferę dzieła i zarazem życia artystki. Są to bowiem w jej przypadku obszary nierozerwalnie ze sobą połączone. Po prawie dwudziestu latach od debiutu Katarzyny Kozyry, w Zachęcie odbywa się jej wystawa monograficzna. Nie jest to jednak retrospektywa, choć widzowie zobaczą tu dawne i nowsze prace, m.in. Piramidę zwierząt, Łaźnię i Łaźnię męską, Święto wiosny oraz wybrane filmy z cyklu W sztuce marzenia stają się rzeczywistością. Jest to nowy etap w kolejnym projekcie artystki. Kozyra przygotowuje autobiograficzny film fabularny i poszukuje odtwórców roli siebie samej. Na wystawie prezentuje własne prace (ale także materiały archiwalne i filmy dokumentalne o sobie), w których pojawia się w różny sposób, tak by widz mógł śledzić jej kolejne przemiany i wcielenia: Kozyry — Olimpii; Kozyry — podglądaczki z Łaźni; Kozyry ucharakteryzowanej na mężczyznę z Łaźni męskiej; Kozyry animującej postacie ze Święta wiosny; Kozyry — uczestniczki medialnych gier w rolach diwy, madonny, gwiazdy pop w pracach z cyklu W sztuce marzenia stają się rzeczywistością. Kolejną część wystawy tworzy pokój castingowy, gdzie każdy chętny będzie mógł — na podstawie tego, co zobaczy na wystawie, ale także swoich wyobrażeń o Kozyrze — na chwilę wcielić się w nią, zinterpretować tę postać. Powstałe w ten sposób materiały pokazywane (za zgodą widza) w Zachęcie, będą dla artystki podstawą wyboru obsady do nowego filmu, a także inspiracją do scenariusza czy wręcz znalezienia nowego formatu dla projektu. kurator Hanna Wróblewska Wystawa dofinansowana ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Wystawa zorganizowana we współpracy z Muzeum Narodowym w Krakowie, gdzie następnie będzie prezentowana od lutego do maja 2011 roku. Katarzyna Kozyra, ur. w 1963 w Warszawie, mieszka w Berlinie i Warszawie. Rzeźbiarka, autorka wideoinstalacji, filmów, performansów i innych działań artystycznych, trudnych do formalnego zakwalifikowania. Jedna znajbardziej uznanych polskich artystek. Studiowała na Wydziale Rzeźby w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie pod kierunkiem profesora Grzegorza Kowalskiego. W swych pracach porusza najbardziej istotne problemy ludzkiego istnienia: tożsamości, przemijania i śmierci. Porusza się w obszarze kulturowych tabu związanych z cielesnością człowieka oraz stereotypów i zachowań zakodowanych w życiu społecznym. W każdej ze swych prac narusza je, wystawiając się na krytykę publiczności. Jej wideoinstalacja Łaźnia męska otrzymała honorowe wyróżnienie na 48. Międzynarodowej Wystawie Sztuki w Wenecji (1999) Myśle że o to chodziło !
